Στέλιος Χατζηιωάννου
Ο Στέλιος Χατζηιωάννου, γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1967 και θεωρείται ένας από τους πιο διορατικούς νέους επιχειρηματίες. Αποφοίτησε από το London School of Economics και του City University Business School και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος με εξειδίκευση στο Shipping Trade and Finance. Είναι ένας από τα πιο αγαπημένους φοιτητές του καθηγητή Κώστα Γραμμένου, ο οποίος συχνά δηλώνει ότι ο Στέλιος είναι ιδιοφυής.Ο Στέλιος άρχισε την καριέρα του εργαζόμενος στη ναυτιλιακή εταιρία του πατέρα του Troodos, η οποία γιγάντωσε στον πόλεμο του Περσικού, αφού από τον ναύλο κάθε ταξιδιού ενός δεξαμενοπλοίου, εξασφάλιζε την αγορά ενός άλλου.Το ανήσυχο πνεύμα του, η απεριόριστη φιλοδοξία του τον οδήγησαν να αυτονομηθεί από την οικογένεια και να ιδρύσει την εταιρία Stelmar Tankers το 1992. Βέβαια, το ατύχημα ενός πλοίου της Troodos στην Ιταλία και η απώλεια της ζωής ναυτικών τον ταλαιπώρησαν σημαντικά. Το περιστατικό αυτό ήταν η αιτία να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει τα παρήλικα και υποσυντήρητα πλοία και να στραφεί στην κατασκευή νεότευκτων δεξαμενοπλοίων.Την ίδια περίοδο αναλαμβάνει πρόεδρος της Cyprus Marine Environment Protection Association, ενός μη κερδοσκοπικού σωματείου. Το μεγάλο «μπαμ» το τόλμησε το 1995 όταν δημιούργησε την Easyjet. Τρία χρόνια αργότερα το 1998 ιδρύει το Easy Group, το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά από εταιρίες που λειτουργούν κάτω από το concept easy, όπως τις easyCar, easyValue, easyMoney, easyInternetCafe. Οι Έλληνες περαστικοί από την Όξφορντ Στρήτ προτιμούσαν το ίντερνετ καφέ του Στέλιου, αλλά έκπληκτοι διαπίστωναν ότι δεν είχε ελληνική γραμματοσειρά στους υπολογιστές.Ο Στέλιος Χατζηλϊωάννου πιστεύει ότι στη «δική του γενέτειρα, την Ελλάδα, κυριαρχεί ένας τύπος επιχειρηματία»: «εκείνος που αριστεύει στην εξυπηρέτηση ενός μόνο πελάτη, της κυβέρνησης» και ισχυρίζεται: «Το πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους, τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου, είναι ότι επωφελούνται σε βάρος του φορολογούμενου, χάρη στους πολιτικούς που δεν έχουν αρχές. Καλώς ή κακώς, τείνουν να θεωρούνται «οι κακοί» που εκμεταλλεύονται το σύστημα. Το πραγματικό πρόβλημα για την οικονομία είναι ότι λιγότεροι νέοι άνθρωποι έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν τα δικά τους λεφτά, ώστε να γίνουν πραγματικοί επιχειρηματίες».Ακριβώς για αυτόν τον λόγο ο Στέλιος επέλεξε τη Βρετανία, πριν από χρόνια, για να ξεκινήσει το πρώτο του εγχείρημα με τη χαρακτηριστική ονομασία «easy», δηλαδή με τις χαμηλού κόστους αερογραμμές «easyJet». Επέλεξε τη Βρετανία, και όχι την Ελλάδα, και ο πατέρας του και χρηματοδότης του, συμφώνησε. «Το πίστεψε τότε και πλέον είναι σίγουρος ότι η Βρετανία έχει το καλύτερο νομικό σύστημα στην Ευρώπη, το οποίο μπορείς να εμπιστευθείς». Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό τον «οικονομικό μετανάστη που έχει πλούσιο πατέρα»Αμέσως μετά την εντυπωσιακή επιτυχία της easyJet, της μεγαλύτερης αεροπορικής εταιρίας χαμηλού κόστους στην Ευρώπη, ο Στέλιος εφάρμοσε τις ίδιες αρχές για τον περιορισμό του κόστους και στα easyInternetCafe το 1999.Οι εταιρίες του easyGroup περιλαμβάνουν τις easyCar, easyMoney και easyValue, όπως και άλλες που σχεδιάζονται για το μέλλον.Τα easyInternetCafι είναι μία αλυσίδα καταστημάτων που παρέχει τον φθηνότερο τρόπο για απλή και γρήγορη διασύνδεση με το Internet, χρησιμοποιώντας πλήρως αυτοματοποιημένες διαδικασίες αυτοεξυπηρέτησης (self-service).Βέβαια, ο Στέλιος πολλές από τις εταιρείες που δημιούργησε τις έχασε, αφού οι τράπεζες και άλλοι μέτοχοι τον ανέτρεψαν. Ωστόσο, όταν μπήκε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης συγκέντρωσε χρήματα για την αγορά δέκα πλοίων αξίας 35 εκατομμυρίων δολαρίων τον ένα, όταν στην Κορέα τα πλοία αυτά ναυπηγούνταν μεσυμβόλαια 25 εκατομμυρίων δολαρίων.Ο Στέλιος τον Φεβρουάριο του 2004 πώλησε τις μετοχές τους στην eazyJet προκειμένου να δραστηριοποιηθεί στις κρουαζιέρες.Συνολικά πώλησε τέσσερα εκατομμύρια μετοχές της αεροπορικής εταιρίας easyJet , αλλά ο διεθνής οικονομικός τύπος τον κατέκρινε ότι ξεπουλούσε τον εταιρεία. Ο ίδιος δήλωσε ότι "παραμένει ένθερμος υποστηρικτής του επιχειρηματικού μοντέλου που ανέπτυξε”.Το 2006 ο Στέλιος ανακοίνωσε από την Αθήνα το νέο επιχειρηματικό εγχείρημα της εταιρείας easyCruise. Πρόκειται για διείσδυση στον χώρο της κρουαζιέρας, για επταήμερες κρουαζιέρες στη Μεσόγειο, με στόχο κυρίως τους νέους που δεν επιθυμούν να ξοδέψουν πολλά χρήματα. Το επιχειρηματικό αυτό σχέδιο βασίστηκε σε συνταγή που εφαρμόστηκε στην Εasyjet για τις κρατήσεις των θέσεων. Το πρώτο πλοίο της εταιρίας, το easyCryiseOne, το οποίο ναυπηγήθηκε το 1990 ως κρουαζιερόπλοιο, αλλά μετασκευάστηκε εξ ολοκλήρου, είναι 170 κλινών. Οι κρουαζιέρες άρχισαν στις 6 Μαΐου και ο ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει λιγότερες μέρες, με κατώτατο όμως πλαφόν δύο διανυκτερεύσεις. Οι τέσσερις καινοτομίες που έφερε ο Στέλιος είναι ότι το πλοίο παραμένει στο λιμάνι τις νύχτες, ότι προωθεί την πώληση μέσω Internet, κρατά τη δαπάνη ανά επιβάτη χαμηλή και λέει όχι στις κρουαζιέρες πακέτο. Το 2007 μεταφέρει το πλοίο στην Ελλάδα και κάνει κρουαζιέρες στο Σαρωνικό και στο Αιγαίο, ενώ το 2008, με το σλόγκαν «το πρωί μαντολάτο, το βράδυ μαντολίνο» κάνει κρουαζιέρες στα νησιά και στα λιμάνια του Ιονίου Πελάγους.Το 2000 ο Στέλιος προσπάθησε να εισάγει μετοχές της εταιρείας στο Χρηματιστήριο της Κύπρου, αλλά οι πατριώτες του πρόβαλλαν πολλά εμπόδια με αποτέλεσμα να μην τελεσφορήσει η κίνηση του. Μάλιστα η Κυπριακή εφημερίδα «Ο Πολίτης" έγραψε στο κύριο θέμα με τίτλο "Εμπλοκή για Χατζηιωάννου" ότι με οργή εκφράστηκε ο ιδιοκτήτης της ναυτιλιακής εταιρείας STELMAR Maritime Holdings Ltd, Στέλιος Χατζηιωάννου για την "κωλυσιεργία και τα προβλήματα που παρεμβάλλονται στην εισαγωγή της εταιρείας του στο Χρηματιστήριο Κύπρου". Επίσης η "Cyprus Mail" υπό τον τίτλο "Μεγιστάνας επιτίθεται κατά των χρηματιστηριακών αρχών" έγραψε ότι ο Στέλιος Χατζηιωάννου κατήγγειλε καθυστέρηση στην εισαγωγή της εταιρείας του "Stelmar" στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου και απείλησε ότι σε περίπτωση που η αίτηση εισδοχής παρεμποδιστεί θα μεταφέρει τις επιχειρήσεις του αλλού». Ο Στέλιος, όμως είχε και άλλη μία διαμάχη με την βρετανική τράπεζα Βarclays για τις δραστηριότητες της εταιρείας του στο αεροδρόμιο του Λούτον. Να θυμίσουμε ότι έπειτα από την εξαγορά του 65% του αεροδρομίου του Λούτον αντί 15 εκατ. στερλινών, η Βarclays τετραπλασίασε τα κόμιστρα προσγείωσης με αποτέλεσμα να πληγεί η αεροπορική εταιρεία του Σ. Χατζηιωάννου και να αναγκαστεί να αυξήσει την τιμή των εισιτηρίων. Στη συνέχεια η Βarclays πώλησε το μερίδιο της αντί 82 εκατ. στερλινών. Έκτοτε, ο επιχειρηματίας ξεκίνησε μια ευφάνταστη δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον της τράπεζας στην οποία περιλαμβάνεται και το μήνυμα «σχίστε την πιστωτική σας κάρτα της Βarclays», ενώ παράλληλα κυκλοφόρησε δική του πιστωτική κάρτα.Η εταιρεία easyOffice, παρέχει επαγγελματικό χώρο σε χαμηλό κόστος και είναι η τελευταία επιχειρηματική κίνηση του Στέλιου Χατζηιωάννου. Η easyOffice ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στην ακριβή λονδρέζικη περιοχή του Kensington. Εάν η ιδέα του να νοικιάζει κανείς γραφείο για 99 λίρες την εβδομάδα βρει απήχηση, τότε η easyOffice θα επεκταθεί και στην υπόλοιπη Βρετανία. Ο Στέλιος, λανσάρει και μια σειρά ρολογιών. Η σειρά easyWatch απευθύνεται σε ολόκληρη την οικογένεια, αποστέλλεται δωρεάν και συνοδεύεται από 12μηνη εγγύηση. Τον Νοέμβριο του 2006 πήρε το τίτλο του Sir για τη συνεισφορά του στην επιχειρηματικότητα.Ο Στέλιος εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια χωρίς γραβάτα, θέλοντας να δηλώσει ή την απλότητα του ή την διάθεση του να χλευάσει τον καθωσπρεπισμό. Το σίγουρο είναι ότι δημιουργεί εταιρείες, με νέα προϊόντα, με ευφάνταστες ιδέες, αλλά είτε τους πουλάει, είτε υποχρεώνεται να απολέσει τη διαχείρισή τους. Από αυτή την ιστορία όμως είναι ο μοναδικός Έλληνας επιχειρηματίας που ταράζει τα οικονομικά της Ευρώπης και όχι μόνο και είναι μόνο 41 ετών, ανύπαντρος και προπάντων πλούσιος.
Monday, September 22, 2008
Ιωάννης Μ. Καρράς
Ιωάννης Μ. Καρράς
Ο Ιωάννης Μ. Καρράς. Ήταν γιος του Μιχάλη Καρρά από τα Καρδάμυλα της Χίου. Γεννήθηκε το 1916 στα Καρδάμυλα. Νυμφεύθηκε την Αθηνά Διφωνή και απέκτησαν τέσσερα κορίτσια, την Φωτεινή, την Ευγενία, την Χριστίνα και την Αλεξάνδρα. Στη μνήμη του πατέρα του είχε δωρίσει το μέγαρο που κατείχε η οικογένεια του, στο Σωματείο «Φίλοι του Χιώτικου Χωριού» για την στέγαση της Επαγγελματικής Οικοκυρικής Σχολής Χίου» και έκτισε το Οικοτροφείο της Σχολής.
Τα κτίρια αυτά αργότερα παραχωρήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ήταν πεθερός του Γιώργου Π. Λιβανού και παππούς του Πήτερ Γ. Λιβανού. Ο Ιωάννης Μ. Καρράς είχε ανακηρυχθεί «προσωπικότητα της ελληνικής ναυτιλίας για το 2007» στα ετήσια βραβεία της Lloyd’s. Θεωρείται ότι είναι ένας από τους τελευταίους Έλληνες θρύλους του εφοπλισμού. Ανήκει στην παλιά φρουρά, που έθεσε τις βάσεις για το «ελληνικό θαύμα» στις θάλασσες. Η ναυτιλιακή του εταιρεία, η «Carras Hellas», διαθέτει 11 από τα πλοία του στόλου της στην ελληνική σημαία. Είναι ο πλοιοκτήτης που πέρασε στην αντεπίθεση ξεκινώντας ένα μπαράζ ναυπηγήσεων φορτηγών πλοίων σε ευρωπαϊκό ναυπηγείο και πιο συγκεκριμένα στη Δανία, πλοίων που τον φέρνουν πρωταγωνιστή της παγκόσμιας ναυτιλίας. Ξεκίνησε την καριέρα μου ως εφοπλιστής στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ιδρύοντας στο Λονδίνο την εταιρεία “Carras Ltd”. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πήγε στην Καλιφόρνια, εκεί όπου υπήρχαν τα ναυπηγεία Κάιζερ – όπου κατασκευάζονταν τα θρυλικά πλοία Liberty. Το 1946 πήγε στη Νέα Υόρκη και απέκτησε ένα από τα 100 Liberty που αγόρασαν συνολικά οι Έλληνες. Στην Ελλάδα ίδρυσε την «Carras Hellas». Ο Ι. Μ. με τη σύζυγό του, ανιψιά του εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού, απέκτησε τέσσερις κόρες τη Φωτεινή, που παντρεύτηκε τον Γ.Π. Λιβανό, την Ευγενία, την Αλεξάνδρα και τη Χριστίνα, που παντρεύτηκε γόνο της οικογένειας Λαιμού.
Ο Ιωάννης Μ. Καρράς. Ήταν γιος του Μιχάλη Καρρά από τα Καρδάμυλα της Χίου. Γεννήθηκε το 1916 στα Καρδάμυλα. Νυμφεύθηκε την Αθηνά Διφωνή και απέκτησαν τέσσερα κορίτσια, την Φωτεινή, την Ευγενία, την Χριστίνα και την Αλεξάνδρα. Στη μνήμη του πατέρα του είχε δωρίσει το μέγαρο που κατείχε η οικογένεια του, στο Σωματείο «Φίλοι του Χιώτικου Χωριού» για την στέγαση της Επαγγελματικής Οικοκυρικής Σχολής Χίου» και έκτισε το Οικοτροφείο της Σχολής.
Τα κτίρια αυτά αργότερα παραχωρήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ήταν πεθερός του Γιώργου Π. Λιβανού και παππούς του Πήτερ Γ. Λιβανού. Ο Ιωάννης Μ. Καρράς είχε ανακηρυχθεί «προσωπικότητα της ελληνικής ναυτιλίας για το 2007» στα ετήσια βραβεία της Lloyd’s. Θεωρείται ότι είναι ένας από τους τελευταίους Έλληνες θρύλους του εφοπλισμού. Ανήκει στην παλιά φρουρά, που έθεσε τις βάσεις για το «ελληνικό θαύμα» στις θάλασσες. Η ναυτιλιακή του εταιρεία, η «Carras Hellas», διαθέτει 11 από τα πλοία του στόλου της στην ελληνική σημαία. Είναι ο πλοιοκτήτης που πέρασε στην αντεπίθεση ξεκινώντας ένα μπαράζ ναυπηγήσεων φορτηγών πλοίων σε ευρωπαϊκό ναυπηγείο και πιο συγκεκριμένα στη Δανία, πλοίων που τον φέρνουν πρωταγωνιστή της παγκόσμιας ναυτιλίας. Ξεκίνησε την καριέρα μου ως εφοπλιστής στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ιδρύοντας στο Λονδίνο την εταιρεία “Carras Ltd”. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πήγε στην Καλιφόρνια, εκεί όπου υπήρχαν τα ναυπηγεία Κάιζερ – όπου κατασκευάζονταν τα θρυλικά πλοία Liberty. Το 1946 πήγε στη Νέα Υόρκη και απέκτησε ένα από τα 100 Liberty που αγόρασαν συνολικά οι Έλληνες. Στην Ελλάδα ίδρυσε την «Carras Hellas». Ο Ι. Μ. με τη σύζυγό του, ανιψιά του εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού, απέκτησε τέσσερις κόρες τη Φωτεινή, που παντρεύτηκε τον Γ.Π. Λιβανό, την Ευγενία, την Αλεξάνδρα και τη Χριστίνα, που παντρεύτηκε γόνο της οικογένειας Λαιμού.
Ιωάννης Κούστας
Ιωάννης Κούστας
Ο Ιωάννης Κούστας στις αρχές του 2008 σε ηλικία 51 ετών διαθέτει την εταιρεία Danaos, η οποία είναι η μεγαλύτερη εισηγμένη ναυτιλιακή εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στα διεθνή Χρηματιστήρια, διαθέτει 32 πλοία συνολικής χωρητικότητας 1.898.306 dwt, σύμφωνα με την ετήσια στατιστική έρευνα της Naftiliakis και κατατάσσεται στην 24η θέση στον πίνακα με τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές και με βάση την λίστα του Forbes, με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, είναι στην 962η θέση με περιουσία 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι ο τέταρτος πλουσιότερος Έλληνας μετά τον Σπύρο Λάτση, τον Γιώργο Οικονόμου και τον Γαβριήλ - Βίλι Παναγιωτίδη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι τίτλοι του. Είναι δόκτωρ στον τομέα της πληροφορικής και είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε το λογισμικό για τη διαχείριση των πλοίων και των ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι ο επιστήμονας - εφοπλιστής που έφερε την μεγάλη επανάσταση στην ελληνική ναυτιλία με την εισαγωγή της πληροφορικής στις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Σήμερα, διαχειρίζεται συνολικά 36 πλοία, ενώ υλοποιεί ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο για την κατασκευή 27 πλοίων, που η αξία τους υπερβαίνει το 1 δις δολάρια και θα παραδοθούν μέχρι το 2.011. Ο Ιωάννης Κούστας γεννήθηκε το 1956 και κατάγεται από ένα χωριό της Φωκίδας, την Αρτοτίνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Imperial της Βρετανίας όπου απέκτησε διδακτορικό στην πληροφορική. Το 1986 ίδρυσε σε συνεργασία με τον φίλο του Δημήτρη Θεοδοσίου την εταιρεία Danaos Management Consultants που πρωτοποριακά και δυναμικά δημιούργησε το λογισμικό της ναυτιλίας, απαραίτητο για τη λειτουργία των εταιρειών και των πλοίων.Είναι γιος του Δημήτρη και της Αμαλίας Κούστα. Ο Δ. Κούστας γεννήθηκε το 1928 και ασχολήθηκε επαγγελματικά στον τομέα της υπόδησης. Αυτοδημιούργητος κατόρθωσε να δημιουργήσει μία βιομηχανία υποδημάτων που απασχολούσε 250 εργαζόμενους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Δ. Κούστας μαζί με τον Νικόλαο Γρηγορίου ίδρυσαν την ναυτιλιακή εταιρεία Roumeli Shipping αγόρασαν το πρώτο τους πλοίο, το οποίο ονόμασαν «Αμαλία». Η εταιρεία το 1966 διαχειρίζονταν τρία πλοία. Το έτος 1970 ο Δ. Κούστας αγόρασε το σύνολο της εταιρείας και μέσα σε πέντε χρόνια δημιούργησε ένα στόλο από πέντε πλοία που η χωρητικότητά τους ήταν 35.000 τόνων. Μετά την μεταπολίτευση η εταιρεία μετονομάσθηκε σε Danaos Shipping. Το 1981, παραμονές της μεγάλης ναυτιλιακής κρίσης ο Δ. Κούστας κράτησε ένα πλοίο, το «Ιωάννης» και προέβη στη ναυπήγηση τριών πλοίων, τα οποία παρέλαβε το 1984.Το 1987 ο Ι. Κούστας ανέλαβε τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας. Εκείνη την εποχή διαχειριζόταν τρία πλοία φορτηγά, τα οποία ουσιαστικά εκτελούσαν δρομολόγια τακτικών γραμμών. Τρία χρόνια μετά, το 1990, ο Ι. Κούστας αποφασίζει να κάνει την μεγάλη στροφή. Αγόρασε επτά πλοία μεταφοράς κοντέηνερς 2.700 teu, τα οποία τα ναύλωσε στην εταιρεία της Κορέας Hanjin για πέντε χρόνια. Το έτος 2000 η Danaos διέθετε 17 πλοία, χωρητικότητας 720.000 τόνων. Το 2003 παρήγγειλε την κατασκευή πλοίων μεταφοράς 8.100 teu.Ο Ι. Κούστας ανήσυχος και πάντα δημιουργικός μελέτησε τις δυνατότητες που διαμορφώνονταν στις διεθνείς χρηματαγορές. Έτσι, το 2006 σχεδίασε την εισαγωγή της Danaos στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Στις 5 Οκτωβρίου 2006, η εταιρία ολοκλήρωσε επιτυχώς τη δημόσια εγγραφή της με διάθεση 10.250.000 κοινών μετοχών της, με τιμή διαθέσεως στα 21 δολάρια ανά μετοχή και άντλησε περίπου 198,2 εκατ. Δολάρια και οι μετοχές της άρχισαν από την 6 Οκτωβρίου 2006 να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.Με κεφαλαιοποίησή που προσέγγισε τα 1,2 δις δολάρια και στόλο 27 πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων συνολικής χωρητικότητας 116.115 TEUs, η Danaos έγινε η μεγαλύτερη εταιρία του κλάδου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων εισηγμένη σε Αμερικανικό Χρηματιστήριο.Στην πρώτη του δήλωση, μετά την εισαγωγή της εταιρείας στο NYSE, ο Δρ. Ιωάννης Κούστας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Danaos Corporation δήλωσε φανερά ικανοποιημένος από το εγχείρημά του: «η εισαγωγή των μετοχών μας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σηματοδοτεί ένα στρατηγικά σημαντικό σταθμό στην ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το γεγονός ότι η Danaos εισήχθη στο χρηματιστήριο δεν είναι απλώς μια αναγνώριση της μέχρι τώρα επιτυχούς πορείας μας, αλλά αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά στη συνεχή ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αποτελεί την κύρια επιλογή για τις σημαντικότερες εταιρίες σε παγκόσμια κλίμακα και είμαστε ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι που γίναμε μέλος του. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την επενδυτική κοινότητα για την ιδιαιτέρως θετική ανταπόκρισή τους στη Δημόσια Εγγραφή μας. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας με στόχο να μεγιστοποιήσουμε την μετοχική μας αξία μέσω όχι μόνο της ποιότητας των ναυτιλιακών μας υπηρεσιών αλλά επίσης και μέσω της ποιότητας της εταιρικής μας διακυβέρνησης και των επενδυτικών μας σχέσεων».Αμέσως μετά ο Έλληνες εφοπλιστής ενίσχυσε τους δεσμούς του με την Ελλάδα, αφού ολοκλήρωσε μέσα στο 2006 το υπερσύγχρονο κτιριακό συγκρότημα ιδιόκτητων γραφείων στην Ακτή Κονδύλη, στην καρδιά του Πειραιά, αναβαθμίζοντας την υποβαθμισμένη περιοχή του Πειραιά.
Παραμονές των Χριστουγέννων του 2007 παρήγγειλε στα ναυπηγεία πέντε πλοία – μαμούθ, τα οποία μεγαλύτερα πλοία μεταφοράς κοντέινερ στον κόσμο Τα πλοία αυτά θα μπορούν να μεταφέρουν 12.600 teus το καθένα.Τον Ιανουάριο του 2008 ο Ι. Κούστας αγόρασε τρία πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, καταβάλλοντας 90 εκατ. δολάρια. H εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακή εταιρεία αγόρασε τα πλοία Hyundai Progress, Hyundai Bridge και Hyundai Highway, τα οποία είναι συνολικής χωρητικότητας 2.200 TEU το κάθε ένα και ναυπηγήθηκαν το 1998 στα ναυπηγεία της Hyundai Heavy Industries.Η εταιρεία Danaos υλοποιεί ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα που αριθμεί συνολικά 34 πλοία μεταφοράς κοντέινερ στα ναυπηγεία Hyundai Samho Heavy Industries, τα οποία θα παραδοθούν σταδιακά μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Η επένδυση προσεγγίζει το 1 δισ. δολάρια. Ο Ι. Κούστας για το ναυπηγικό αυτό πρόγραμμα δήλωσε: «έχουμε παραγγείλει τον μεγαλύτερο σε μέγεθος στόλο πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης έχουμε κανονίσει 12ετή ναυλοσύμφωνα σε αυξημένες τιμές με μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο και για τα πέντε σκάφη τα οποία είναι προγραμματισμένα να παραδοθούν το 2011. Με αυτή την παραγγελία η εταιρεία επαναβεβαιώνει τη θέση ως μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες κοντέινερ παγκοσμίως».Ο Ι. Κούστας αυτή την περίοδο πραγματοποιεί μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη γειτονική μας χώρα, τη Βουλγαρία, που σύμφωνα με πληροφορίες θα προσεγγίσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή εμπορικού κέντρου. Η εταιρεία του Ι. Κούστα, Danaos Shipping, έχει εξασφαλίσει 50 στρέμματα, έξι χιλιόμετρα, από το κέντρο της Σόφιας στη Βουλγαρία, προκειμένου να κατασκευάσει κτίριο, που θα διαθέτει 250.000 τετραγωνικά μέτρα στεγασμένα. Η επένδυση αυτή, που γίνεται σε συνεργασία με κατασκευαστικές εταιρείες και με Τράπεζες, φιλοδοξεί να κατασκευάσει στη Σόφια, ένα σύγχρονο κτίριο, που θα στεγάζει γραφεία και μαγαζιά, τα οποία στη συνέχεια θα πωληθούν και θα ενοικιάζονται. Τελευταία ο Ι. Κούστας ασχολείται και με τα κοινά της ναυτιλίας, αφού συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Η ναυτιλία περιμένει από τον επιστήμονα – εφοπλιστή και άλλες πρωτοβουλίες που θα εδραιώσουν την ναυτιλιακή κυριαρχία των Ελλήνων στα πέρατα του κόσμου.
Ιωάννης Κούστας: ο άνθρωπος που έβαλε την πληροφορική στη ναυτιλία
Ένας δόκτωρ στη ναυτιλία
Ο Ιωάννης Κούστας στις αρχές του 2008 σε ηλικία 51 ετών διαθέτει την εταιρεία Danaos, η οποία είναι η μεγαλύτερη εισηγμένη ναυτιλιακή εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στα διεθνή Χρηματιστήρια, διαθέτει 32 πλοία συνολικής χωρητικότητας 1.898.306 dwt, σύμφωνα με την ετήσια στατιστική έρευνα της Naftiliakis και κατατάσσεται στην 24η θέση στον πίνακα με τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές και με βάση την λίστα του Forbes, με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, είναι στην 962η θέση με περιουσία 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι ο τέταρτος πλουσιότερος Έλληνας μετά τον Σπύρο Λάτση, τον Γιώργο Οικονόμου και τον Γαβριήλ - Βίλι Παναγιωτίδη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι τίτλοι του. Είναι δόκτωρ στον τομέα της πληροφορικής και είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε το λογισμικό για τη διαχείριση των πλοίων και των ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι ο επιστήμονας - εφοπλιστής που έφερε την μεγάλη επανάσταση στην ελληνική ναυτιλία με την εισαγωγή της πληροφορικής στις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Σήμερα, διαχειρίζεται συνολικά 36 πλοία, ενώ υλοποιεί ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο για την κατασκευή 27 πλοίων, που η αξία τους υπερβαίνει το 1 δις δολάρια και θα παραδοθούν μέχρι το 2.011. Ο Ιωάννης Κούστας γεννήθηκε το 1956 και κατάγεται από ένα χωριό της Φωκίδας, την Αρτοτίνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Imperial της Βρετανίας όπου απέκτησε διδακτορικό στην πληροφορική. Το 1986 ίδρυσε σε συνεργασία με τον φίλο του Δημήτρη Θεοδοσίου την εταιρεία Danaos Management Consultants που πρωτοποριακά και δυναμικά δημιούργησε το λογισμικό της ναυτιλίας, απαραίτητο για τη λειτουργία των εταιρειών και των πλοίων.Είναι γιος του Δημήτρη και της Αμαλίας Κούστα. Ο Δ. Κούστας γεννήθηκε το 1928 και ασχολήθηκε επαγγελματικά στον τομέα της υπόδησης. Αυτοδημιούργητος κατόρθωσε να δημιουργήσει μία βιομηχανία υποδημάτων που απασχολούσε 250 εργαζόμενους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Δ. Κούστας μαζί με τον Νικόλαο Γρηγορίου ίδρυσαν την ναυτιλιακή εταιρεία Roumeli Shipping αγόρασαν το πρώτο τους πλοίο, το οποίο ονόμασαν «Αμαλία». Η εταιρεία το 1966 διαχειρίζονταν τρία πλοία. Το έτος 1970 ο Δ. Κούστας αγόρασε το σύνολο της εταιρείας και μέσα σε πέντε χρόνια δημιούργησε ένα στόλο από πέντε πλοία που η χωρητικότητά τους ήταν 35.000 τόνων. Μετά την μεταπολίτευση η εταιρεία μετονομάσθηκε σε Danaos Shipping. Το 1981, παραμονές της μεγάλης ναυτιλιακής κρίσης ο Δ. Κούστας κράτησε ένα πλοίο, το «Ιωάννης» και προέβη στη ναυπήγηση τριών πλοίων, τα οποία παρέλαβε το 1984.Το 1987 ο Ι. Κούστας ανέλαβε τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας. Εκείνη την εποχή διαχειριζόταν τρία πλοία φορτηγά, τα οποία ουσιαστικά εκτελούσαν δρομολόγια τακτικών γραμμών. Τρία χρόνια μετά, το 1990, ο Ι. Κούστας αποφασίζει να κάνει την μεγάλη στροφή. Αγόρασε επτά πλοία μεταφοράς κοντέηνερς 2.700 teu, τα οποία τα ναύλωσε στην εταιρεία της Κορέας Hanjin για πέντε χρόνια. Το έτος 2000 η Danaos διέθετε 17 πλοία, χωρητικότητας 720.000 τόνων. Το 2003 παρήγγειλε την κατασκευή πλοίων μεταφοράς 8.100 teu.Ο Ι. Κούστας ανήσυχος και πάντα δημιουργικός μελέτησε τις δυνατότητες που διαμορφώνονταν στις διεθνείς χρηματαγορές. Έτσι, το 2006 σχεδίασε την εισαγωγή της Danaos στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Στις 5 Οκτωβρίου 2006, η εταιρία ολοκλήρωσε επιτυχώς τη δημόσια εγγραφή της με διάθεση 10.250.000 κοινών μετοχών της, με τιμή διαθέσεως στα 21 δολάρια ανά μετοχή και άντλησε περίπου 198,2 εκατ. Δολάρια και οι μετοχές της άρχισαν από την 6 Οκτωβρίου 2006 να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.Με κεφαλαιοποίησή που προσέγγισε τα 1,2 δις δολάρια και στόλο 27 πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων συνολικής χωρητικότητας 116.115 TEUs, η Danaos έγινε η μεγαλύτερη εταιρία του κλάδου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων εισηγμένη σε Αμερικανικό Χρηματιστήριο.Στην πρώτη του δήλωση, μετά την εισαγωγή της εταιρείας στο NYSE, ο Δρ. Ιωάννης Κούστας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Danaos Corporation δήλωσε φανερά ικανοποιημένος από το εγχείρημά του: «η εισαγωγή των μετοχών μας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σηματοδοτεί ένα στρατηγικά σημαντικό σταθμό στην ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το γεγονός ότι η Danaos εισήχθη στο χρηματιστήριο δεν είναι απλώς μια αναγνώριση της μέχρι τώρα επιτυχούς πορείας μας, αλλά αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά στη συνεχή ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αποτελεί την κύρια επιλογή για τις σημαντικότερες εταιρίες σε παγκόσμια κλίμακα και είμαστε ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι που γίναμε μέλος του. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την επενδυτική κοινότητα για την ιδιαιτέρως θετική ανταπόκρισή τους στη Δημόσια Εγγραφή μας. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας με στόχο να μεγιστοποιήσουμε την μετοχική μας αξία μέσω όχι μόνο της ποιότητας των ναυτιλιακών μας υπηρεσιών αλλά επίσης και μέσω της ποιότητας της εταιρικής μας διακυβέρνησης και των επενδυτικών μας σχέσεων».Αμέσως μετά ο Έλληνες εφοπλιστής ενίσχυσε τους δεσμούς του με την Ελλάδα, αφού ολοκλήρωσε μέσα στο 2006 το υπερσύγχρονο κτιριακό συγκρότημα ιδιόκτητων γραφείων στην Ακτή Κονδύλη, στην καρδιά του Πειραιά, αναβαθμίζοντας την υποβαθμισμένη περιοχή του Πειραιά.
Παραμονές των Χριστουγέννων του 2007 παρήγγειλε στα ναυπηγεία πέντε πλοία – μαμούθ, τα οποία μεγαλύτερα πλοία μεταφοράς κοντέινερ στον κόσμο Τα πλοία αυτά θα μπορούν να μεταφέρουν 12.600 teus το καθένα.Τον Ιανουάριο του 2008 ο Ι. Κούστας αγόρασε τρία πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, καταβάλλοντας 90 εκατ. δολάρια. H εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακή εταιρεία αγόρασε τα πλοία Hyundai Progress, Hyundai Bridge και Hyundai Highway, τα οποία είναι συνολικής χωρητικότητας 2.200 TEU το κάθε ένα και ναυπηγήθηκαν το 1998 στα ναυπηγεία της Hyundai Heavy Industries.Η εταιρεία Danaos υλοποιεί ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα που αριθμεί συνολικά 34 πλοία μεταφοράς κοντέινερ στα ναυπηγεία Hyundai Samho Heavy Industries, τα οποία θα παραδοθούν σταδιακά μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Η επένδυση προσεγγίζει το 1 δισ. δολάρια. Ο Ι. Κούστας για το ναυπηγικό αυτό πρόγραμμα δήλωσε: «έχουμε παραγγείλει τον μεγαλύτερο σε μέγεθος στόλο πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης έχουμε κανονίσει 12ετή ναυλοσύμφωνα σε αυξημένες τιμές με μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο και για τα πέντε σκάφη τα οποία είναι προγραμματισμένα να παραδοθούν το 2011. Με αυτή την παραγγελία η εταιρεία επαναβεβαιώνει τη θέση ως μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες κοντέινερ παγκοσμίως».Ο Ι. Κούστας αυτή την περίοδο πραγματοποιεί μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη γειτονική μας χώρα, τη Βουλγαρία, που σύμφωνα με πληροφορίες θα προσεγγίσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή εμπορικού κέντρου. Η εταιρεία του Ι. Κούστα, Danaos Shipping, έχει εξασφαλίσει 50 στρέμματα, έξι χιλιόμετρα, από το κέντρο της Σόφιας στη Βουλγαρία, προκειμένου να κατασκευάσει κτίριο, που θα διαθέτει 250.000 τετραγωνικά μέτρα στεγασμένα. Η επένδυση αυτή, που γίνεται σε συνεργασία με κατασκευαστικές εταιρείες και με Τράπεζες, φιλοδοξεί να κατασκευάσει στη Σόφια, ένα σύγχρονο κτίριο, που θα στεγάζει γραφεία και μαγαζιά, τα οποία στη συνέχεια θα πωληθούν και θα ενοικιάζονται. Τελευταία ο Ι. Κούστας ασχολείται και με τα κοινά της ναυτιλίας, αφού συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Η ναυτιλία περιμένει από τον επιστήμονα – εφοπλιστή και άλλες πρωτοβουλίες που θα εδραιώσουν την ναυτιλιακή κυριαρχία των Ελλήνων στα πέρατα του κόσμου.
Ο Ιωάννης Κούστας στις αρχές του 2008 σε ηλικία 51 ετών διαθέτει την εταιρεία Danaos, η οποία είναι η μεγαλύτερη εισηγμένη ναυτιλιακή εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στα διεθνή Χρηματιστήρια, διαθέτει 32 πλοία συνολικής χωρητικότητας 1.898.306 dwt, σύμφωνα με την ετήσια στατιστική έρευνα της Naftiliakis και κατατάσσεται στην 24η θέση στον πίνακα με τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές και με βάση την λίστα του Forbes, με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, είναι στην 962η θέση με περιουσία 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι ο τέταρτος πλουσιότερος Έλληνας μετά τον Σπύρο Λάτση, τον Γιώργο Οικονόμου και τον Γαβριήλ - Βίλι Παναγιωτίδη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι τίτλοι του. Είναι δόκτωρ στον τομέα της πληροφορικής και είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε το λογισμικό για τη διαχείριση των πλοίων και των ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι ο επιστήμονας - εφοπλιστής που έφερε την μεγάλη επανάσταση στην ελληνική ναυτιλία με την εισαγωγή της πληροφορικής στις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Σήμερα, διαχειρίζεται συνολικά 36 πλοία, ενώ υλοποιεί ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο για την κατασκευή 27 πλοίων, που η αξία τους υπερβαίνει το 1 δις δολάρια και θα παραδοθούν μέχρι το 2.011. Ο Ιωάννης Κούστας γεννήθηκε το 1956 και κατάγεται από ένα χωριό της Φωκίδας, την Αρτοτίνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Imperial της Βρετανίας όπου απέκτησε διδακτορικό στην πληροφορική. Το 1986 ίδρυσε σε συνεργασία με τον φίλο του Δημήτρη Θεοδοσίου την εταιρεία Danaos Management Consultants που πρωτοποριακά και δυναμικά δημιούργησε το λογισμικό της ναυτιλίας, απαραίτητο για τη λειτουργία των εταιρειών και των πλοίων.Είναι γιος του Δημήτρη και της Αμαλίας Κούστα. Ο Δ. Κούστας γεννήθηκε το 1928 και ασχολήθηκε επαγγελματικά στον τομέα της υπόδησης. Αυτοδημιούργητος κατόρθωσε να δημιουργήσει μία βιομηχανία υποδημάτων που απασχολούσε 250 εργαζόμενους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Δ. Κούστας μαζί με τον Νικόλαο Γρηγορίου ίδρυσαν την ναυτιλιακή εταιρεία Roumeli Shipping αγόρασαν το πρώτο τους πλοίο, το οποίο ονόμασαν «Αμαλία». Η εταιρεία το 1966 διαχειρίζονταν τρία πλοία. Το έτος 1970 ο Δ. Κούστας αγόρασε το σύνολο της εταιρείας και μέσα σε πέντε χρόνια δημιούργησε ένα στόλο από πέντε πλοία που η χωρητικότητά τους ήταν 35.000 τόνων. Μετά την μεταπολίτευση η εταιρεία μετονομάσθηκε σε Danaos Shipping. Το 1981, παραμονές της μεγάλης ναυτιλιακής κρίσης ο Δ. Κούστας κράτησε ένα πλοίο, το «Ιωάννης» και προέβη στη ναυπήγηση τριών πλοίων, τα οποία παρέλαβε το 1984.Το 1987 ο Ι. Κούστας ανέλαβε τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας. Εκείνη την εποχή διαχειριζόταν τρία πλοία φορτηγά, τα οποία ουσιαστικά εκτελούσαν δρομολόγια τακτικών γραμμών. Τρία χρόνια μετά, το 1990, ο Ι. Κούστας αποφασίζει να κάνει την μεγάλη στροφή. Αγόρασε επτά πλοία μεταφοράς κοντέηνερς 2.700 teu, τα οποία τα ναύλωσε στην εταιρεία της Κορέας Hanjin για πέντε χρόνια. Το έτος 2000 η Danaos διέθετε 17 πλοία, χωρητικότητας 720.000 τόνων. Το 2003 παρήγγειλε την κατασκευή πλοίων μεταφοράς 8.100 teu.Ο Ι. Κούστας ανήσυχος και πάντα δημιουργικός μελέτησε τις δυνατότητες που διαμορφώνονταν στις διεθνείς χρηματαγορές. Έτσι, το 2006 σχεδίασε την εισαγωγή της Danaos στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Στις 5 Οκτωβρίου 2006, η εταιρία ολοκλήρωσε επιτυχώς τη δημόσια εγγραφή της με διάθεση 10.250.000 κοινών μετοχών της, με τιμή διαθέσεως στα 21 δολάρια ανά μετοχή και άντλησε περίπου 198,2 εκατ. Δολάρια και οι μετοχές της άρχισαν από την 6 Οκτωβρίου 2006 να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.Με κεφαλαιοποίησή που προσέγγισε τα 1,2 δις δολάρια και στόλο 27 πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων συνολικής χωρητικότητας 116.115 TEUs, η Danaos έγινε η μεγαλύτερη εταιρία του κλάδου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων εισηγμένη σε Αμερικανικό Χρηματιστήριο.Στην πρώτη του δήλωση, μετά την εισαγωγή της εταιρείας στο NYSE, ο Δρ. Ιωάννης Κούστας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Danaos Corporation δήλωσε φανερά ικανοποιημένος από το εγχείρημά του: «η εισαγωγή των μετοχών μας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σηματοδοτεί ένα στρατηγικά σημαντικό σταθμό στην ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το γεγονός ότι η Danaos εισήχθη στο χρηματιστήριο δεν είναι απλώς μια αναγνώριση της μέχρι τώρα επιτυχούς πορείας μας, αλλά αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά στη συνεχή ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αποτελεί την κύρια επιλογή για τις σημαντικότερες εταιρίες σε παγκόσμια κλίμακα και είμαστε ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι που γίναμε μέλος του. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την επενδυτική κοινότητα για την ιδιαιτέρως θετική ανταπόκρισή τους στη Δημόσια Εγγραφή μας. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας με στόχο να μεγιστοποιήσουμε την μετοχική μας αξία μέσω όχι μόνο της ποιότητας των ναυτιλιακών μας υπηρεσιών αλλά επίσης και μέσω της ποιότητας της εταιρικής μας διακυβέρνησης και των επενδυτικών μας σχέσεων».Αμέσως μετά ο Έλληνες εφοπλιστής ενίσχυσε τους δεσμούς του με την Ελλάδα, αφού ολοκλήρωσε μέσα στο 2006 το υπερσύγχρονο κτιριακό συγκρότημα ιδιόκτητων γραφείων στην Ακτή Κονδύλη, στην καρδιά του Πειραιά, αναβαθμίζοντας την υποβαθμισμένη περιοχή του Πειραιά.
Παραμονές των Χριστουγέννων του 2007 παρήγγειλε στα ναυπηγεία πέντε πλοία – μαμούθ, τα οποία μεγαλύτερα πλοία μεταφοράς κοντέινερ στον κόσμο Τα πλοία αυτά θα μπορούν να μεταφέρουν 12.600 teus το καθένα.Τον Ιανουάριο του 2008 ο Ι. Κούστας αγόρασε τρία πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, καταβάλλοντας 90 εκατ. δολάρια. H εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακή εταιρεία αγόρασε τα πλοία Hyundai Progress, Hyundai Bridge και Hyundai Highway, τα οποία είναι συνολικής χωρητικότητας 2.200 TEU το κάθε ένα και ναυπηγήθηκαν το 1998 στα ναυπηγεία της Hyundai Heavy Industries.Η εταιρεία Danaos υλοποιεί ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα που αριθμεί συνολικά 34 πλοία μεταφοράς κοντέινερ στα ναυπηγεία Hyundai Samho Heavy Industries, τα οποία θα παραδοθούν σταδιακά μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Η επένδυση προσεγγίζει το 1 δισ. δολάρια. Ο Ι. Κούστας για το ναυπηγικό αυτό πρόγραμμα δήλωσε: «έχουμε παραγγείλει τον μεγαλύτερο σε μέγεθος στόλο πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης έχουμε κανονίσει 12ετή ναυλοσύμφωνα σε αυξημένες τιμές με μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο και για τα πέντε σκάφη τα οποία είναι προγραμματισμένα να παραδοθούν το 2011. Με αυτή την παραγγελία η εταιρεία επαναβεβαιώνει τη θέση ως μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες κοντέινερ παγκοσμίως».Ο Ι. Κούστας αυτή την περίοδο πραγματοποιεί μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη γειτονική μας χώρα, τη Βουλγαρία, που σύμφωνα με πληροφορίες θα προσεγγίσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή εμπορικού κέντρου. Η εταιρεία του Ι. Κούστα, Danaos Shipping, έχει εξασφαλίσει 50 στρέμματα, έξι χιλιόμετρα, από το κέντρο της Σόφιας στη Βουλγαρία, προκειμένου να κατασκευάσει κτίριο, που θα διαθέτει 250.000 τετραγωνικά μέτρα στεγασμένα. Η επένδυση αυτή, που γίνεται σε συνεργασία με κατασκευαστικές εταιρείες και με Τράπεζες, φιλοδοξεί να κατασκευάσει στη Σόφια, ένα σύγχρονο κτίριο, που θα στεγάζει γραφεία και μαγαζιά, τα οποία στη συνέχεια θα πωληθούν και θα ενοικιάζονται. Τελευταία ο Ι. Κούστας ασχολείται και με τα κοινά της ναυτιλίας, αφού συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Η ναυτιλία περιμένει από τον επιστήμονα – εφοπλιστή και άλλες πρωτοβουλίες που θα εδραιώσουν την ναυτιλιακή κυριαρχία των Ελλήνων στα πέρατα του κόσμου.
Ιωάννης Κούστας: ο άνθρωπος που έβαλε την πληροφορική στη ναυτιλία
Ένας δόκτωρ στη ναυτιλία
Ο Ιωάννης Κούστας στις αρχές του 2008 σε ηλικία 51 ετών διαθέτει την εταιρεία Danaos, η οποία είναι η μεγαλύτερη εισηγμένη ναυτιλιακή εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στα διεθνή Χρηματιστήρια, διαθέτει 32 πλοία συνολικής χωρητικότητας 1.898.306 dwt, σύμφωνα με την ετήσια στατιστική έρευνα της Naftiliakis και κατατάσσεται στην 24η θέση στον πίνακα με τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές και με βάση την λίστα του Forbes, με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, είναι στην 962η θέση με περιουσία 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι ο τέταρτος πλουσιότερος Έλληνας μετά τον Σπύρο Λάτση, τον Γιώργο Οικονόμου και τον Γαβριήλ - Βίλι Παναγιωτίδη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι τίτλοι του. Είναι δόκτωρ στον τομέα της πληροφορικής και είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε το λογισμικό για τη διαχείριση των πλοίων και των ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι ο επιστήμονας - εφοπλιστής που έφερε την μεγάλη επανάσταση στην ελληνική ναυτιλία με την εισαγωγή της πληροφορικής στις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Σήμερα, διαχειρίζεται συνολικά 36 πλοία, ενώ υλοποιεί ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο για την κατασκευή 27 πλοίων, που η αξία τους υπερβαίνει το 1 δις δολάρια και θα παραδοθούν μέχρι το 2.011. Ο Ιωάννης Κούστας γεννήθηκε το 1956 και κατάγεται από ένα χωριό της Φωκίδας, την Αρτοτίνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Imperial της Βρετανίας όπου απέκτησε διδακτορικό στην πληροφορική. Το 1986 ίδρυσε σε συνεργασία με τον φίλο του Δημήτρη Θεοδοσίου την εταιρεία Danaos Management Consultants που πρωτοποριακά και δυναμικά δημιούργησε το λογισμικό της ναυτιλίας, απαραίτητο για τη λειτουργία των εταιρειών και των πλοίων.Είναι γιος του Δημήτρη και της Αμαλίας Κούστα. Ο Δ. Κούστας γεννήθηκε το 1928 και ασχολήθηκε επαγγελματικά στον τομέα της υπόδησης. Αυτοδημιούργητος κατόρθωσε να δημιουργήσει μία βιομηχανία υποδημάτων που απασχολούσε 250 εργαζόμενους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Δ. Κούστας μαζί με τον Νικόλαο Γρηγορίου ίδρυσαν την ναυτιλιακή εταιρεία Roumeli Shipping αγόρασαν το πρώτο τους πλοίο, το οποίο ονόμασαν «Αμαλία». Η εταιρεία το 1966 διαχειρίζονταν τρία πλοία. Το έτος 1970 ο Δ. Κούστας αγόρασε το σύνολο της εταιρείας και μέσα σε πέντε χρόνια δημιούργησε ένα στόλο από πέντε πλοία που η χωρητικότητά τους ήταν 35.000 τόνων. Μετά την μεταπολίτευση η εταιρεία μετονομάσθηκε σε Danaos Shipping. Το 1981, παραμονές της μεγάλης ναυτιλιακής κρίσης ο Δ. Κούστας κράτησε ένα πλοίο, το «Ιωάννης» και προέβη στη ναυπήγηση τριών πλοίων, τα οποία παρέλαβε το 1984.Το 1987 ο Ι. Κούστας ανέλαβε τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας. Εκείνη την εποχή διαχειριζόταν τρία πλοία φορτηγά, τα οποία ουσιαστικά εκτελούσαν δρομολόγια τακτικών γραμμών. Τρία χρόνια μετά, το 1990, ο Ι. Κούστας αποφασίζει να κάνει την μεγάλη στροφή. Αγόρασε επτά πλοία μεταφοράς κοντέηνερς 2.700 teu, τα οποία τα ναύλωσε στην εταιρεία της Κορέας Hanjin για πέντε χρόνια. Το έτος 2000 η Danaos διέθετε 17 πλοία, χωρητικότητας 720.000 τόνων. Το 2003 παρήγγειλε την κατασκευή πλοίων μεταφοράς 8.100 teu.Ο Ι. Κούστας ανήσυχος και πάντα δημιουργικός μελέτησε τις δυνατότητες που διαμορφώνονταν στις διεθνείς χρηματαγορές. Έτσι, το 2006 σχεδίασε την εισαγωγή της Danaos στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Στις 5 Οκτωβρίου 2006, η εταιρία ολοκλήρωσε επιτυχώς τη δημόσια εγγραφή της με διάθεση 10.250.000 κοινών μετοχών της, με τιμή διαθέσεως στα 21 δολάρια ανά μετοχή και άντλησε περίπου 198,2 εκατ. Δολάρια και οι μετοχές της άρχισαν από την 6 Οκτωβρίου 2006 να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.Με κεφαλαιοποίησή που προσέγγισε τα 1,2 δις δολάρια και στόλο 27 πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων συνολικής χωρητικότητας 116.115 TEUs, η Danaos έγινε η μεγαλύτερη εταιρία του κλάδου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων εισηγμένη σε Αμερικανικό Χρηματιστήριο.Στην πρώτη του δήλωση, μετά την εισαγωγή της εταιρείας στο NYSE, ο Δρ. Ιωάννης Κούστας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Danaos Corporation δήλωσε φανερά ικανοποιημένος από το εγχείρημά του: «η εισαγωγή των μετοχών μας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σηματοδοτεί ένα στρατηγικά σημαντικό σταθμό στην ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το γεγονός ότι η Danaos εισήχθη στο χρηματιστήριο δεν είναι απλώς μια αναγνώριση της μέχρι τώρα επιτυχούς πορείας μας, αλλά αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά στη συνεχή ανάπτυξη της εταιρίας μας. Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αποτελεί την κύρια επιλογή για τις σημαντικότερες εταιρίες σε παγκόσμια κλίμακα και είμαστε ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι που γίναμε μέλος του. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την επενδυτική κοινότητα για την ιδιαιτέρως θετική ανταπόκρισή τους στη Δημόσια Εγγραφή μας. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας με στόχο να μεγιστοποιήσουμε την μετοχική μας αξία μέσω όχι μόνο της ποιότητας των ναυτιλιακών μας υπηρεσιών αλλά επίσης και μέσω της ποιότητας της εταιρικής μας διακυβέρνησης και των επενδυτικών μας σχέσεων».Αμέσως μετά ο Έλληνες εφοπλιστής ενίσχυσε τους δεσμούς του με την Ελλάδα, αφού ολοκλήρωσε μέσα στο 2006 το υπερσύγχρονο κτιριακό συγκρότημα ιδιόκτητων γραφείων στην Ακτή Κονδύλη, στην καρδιά του Πειραιά, αναβαθμίζοντας την υποβαθμισμένη περιοχή του Πειραιά.
Παραμονές των Χριστουγέννων του 2007 παρήγγειλε στα ναυπηγεία πέντε πλοία – μαμούθ, τα οποία μεγαλύτερα πλοία μεταφοράς κοντέινερ στον κόσμο Τα πλοία αυτά θα μπορούν να μεταφέρουν 12.600 teus το καθένα.Τον Ιανουάριο του 2008 ο Ι. Κούστας αγόρασε τρία πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, καταβάλλοντας 90 εκατ. δολάρια. H εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακή εταιρεία αγόρασε τα πλοία Hyundai Progress, Hyundai Bridge και Hyundai Highway, τα οποία είναι συνολικής χωρητικότητας 2.200 TEU το κάθε ένα και ναυπηγήθηκαν το 1998 στα ναυπηγεία της Hyundai Heavy Industries.Η εταιρεία Danaos υλοποιεί ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα που αριθμεί συνολικά 34 πλοία μεταφοράς κοντέινερ στα ναυπηγεία Hyundai Samho Heavy Industries, τα οποία θα παραδοθούν σταδιακά μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Η επένδυση προσεγγίζει το 1 δισ. δολάρια. Ο Ι. Κούστας για το ναυπηγικό αυτό πρόγραμμα δήλωσε: «έχουμε παραγγείλει τον μεγαλύτερο σε μέγεθος στόλο πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης έχουμε κανονίσει 12ετή ναυλοσύμφωνα σε αυξημένες τιμές με μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο και για τα πέντε σκάφη τα οποία είναι προγραμματισμένα να παραδοθούν το 2011. Με αυτή την παραγγελία η εταιρεία επαναβεβαιώνει τη θέση ως μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες κοντέινερ παγκοσμίως».Ο Ι. Κούστας αυτή την περίοδο πραγματοποιεί μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη γειτονική μας χώρα, τη Βουλγαρία, που σύμφωνα με πληροφορίες θα προσεγγίσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή εμπορικού κέντρου. Η εταιρεία του Ι. Κούστα, Danaos Shipping, έχει εξασφαλίσει 50 στρέμματα, έξι χιλιόμετρα, από το κέντρο της Σόφιας στη Βουλγαρία, προκειμένου να κατασκευάσει κτίριο, που θα διαθέτει 250.000 τετραγωνικά μέτρα στεγασμένα. Η επένδυση αυτή, που γίνεται σε συνεργασία με κατασκευαστικές εταιρείες και με Τράπεζες, φιλοδοξεί να κατασκευάσει στη Σόφια, ένα σύγχρονο κτίριο, που θα στεγάζει γραφεία και μαγαζιά, τα οποία στη συνέχεια θα πωληθούν και θα ενοικιάζονται. Τελευταία ο Ι. Κούστας ασχολείται και με τα κοινά της ναυτιλίας, αφού συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Η ναυτιλία περιμένει από τον επιστήμονα – εφοπλιστή και άλλες πρωτοβουλίες που θα εδραιώσουν την ναυτιλιακή κυριαρχία των Ελλήνων στα πέρατα του κόσμου.
Νίκος Πατέρας
Νίκος Πατέρας
Μία από τις παλαιότερες ναυτικές οικογένειες της χώρας είναι η οικογένεια Πατέρα που κατάγεται από το μικρό νησάκι του Αιγαίου, τις Οινούσες. Το νησί αυτό, που είναι δίπλα από τη Χίο έχει αναδείξει τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού. Ο Νικόλας Διαμαντή Πατέρας είναι εφοπλιστής έβδομης γενιάς και διαχειρίζεται έναν από τους μεγαλύτερους στόλους. Τον τελευταίο καιρό το όνομά του ακούγεται συχνά και συνδέεται με το ενδιαφέρον του να ασχοληθεί με επιχειρήσεις των Media, αλλά και με τις Τράπεζες.
Δημοσιεύματα τον φέρουν, πότε να διεκδικεί την Γενική Τράπεζα και πρόσφατα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Παλαιότερα ασχολήθηκε και με τον Εθνικό Πειραιώς, του οποίου υπήρξε για μια περίοδο πρόεδρός του, αλλά το πέρασμα του ήταν σύντομο. Στην αρχή του 2000 διέθετε με την εταιρεία του Pacific & Atlantic ένα στόλο που αποτελείτο από 50 πλοία, Bulk Carriers, Containers και Multipurpose, αλλά στους πρώτους μήνες του Millennium τα είχε πωλήσει όλα τα πλοία, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη από τις υπεραξίες των πλοίων.Το στρατηγείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων, και είναι μια τρανή απόδειξη της αντίληψης του για τη ζωή και της κοσμοθεωρίας του. Εκκεντρικός, θεωρείται από τους στενούς φίλους της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και πολλές επιχειρηματικές του κινήσεις συνδέονται με τα φιλόδοξα σχέδια της θυγατέρας του Κ. Μητσοτάκη. Ο Νικόλας Δ. Πατέρας γεννήθηκε στην Αθήνα, το έτος 1963, όπου και τελείωσε τις βασικές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο City of London Polytechnic και ειδικεύθηκε σε θέματα ναυτιλίας. Κατά το χρονικό διάστημα 1986-92 εργάσθηκε κοντά στον πατέρα του Διαμαντή και στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία Pateras Brothers Limited στην οποία συμμετείχε και ο θείος του Ιωάννης Δ. Πατέρας. Το 1992, σε ηλικία 29 ετών, ίδρυσε την δική του εταιρεία Pacific and Atlantic Corporation, που είχε έδρα στην Ακτή Μιαούλη. Τα πρώτα του βήματα ξεκίνησαν με «προίκα» έξι φορτηγών πλοίων και κοντέηνερ. Στα μέσα του 1999 ο στόλος της εταιρείας είχε φθάσει τα 27 πλοία. Το ίδιο έτος εξέδωσε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολαρίων με σκοπό την περαπέρα της ναυτιλιακής εταιρείας. Με κεφάλαιο 150 εκ. δολαρίων, ο ετήσιος τζίρος της εταιρείας ήταν 50 εκατ. δολάρια. Τότε πίστευε ότι η «η μόνη δυσκολία για την ανάπτυξη είναι η εξεύρεση εξειδικευμένων στελεχών» και έλεγε χαρακτηριστικά: «να φανταστείτε ότι την εταιρεία μας, με τόσα κεφάλαια, την τρέχουμε μόνον 35 άτομα».Από τις πρώτες εμπειρίες του στα καράβια ήταν όταν μπάρκαρε ως δόκιμος για δύο συνεχή καλοκαίρια με πλοία της οικογενειακής εταιρείας. Το ένα ταξίδι ήταν στην Ιαπωνία και το άλλο στη Νότιο Αμερική, εμπειρίες που δύσκολα τις ξεχνά. Μάλιστα έχει πει: «Το πρώτο που χρειάζεται είναι ένας νέος για να ασχοληθεί μ τον εφοπλισμό είναι να σπουδάσει Ναυτικό Δίκαιο, το δεύτερο είναι να μπαρκάρει ως δόκιμος και το τρίτο είναι να επιλέξει ικανούς και έμπειρους συνεργάτες». Ο Ν. Δ. Πατέρας όλα αυτά τα χρόνια δεν έδειξε ότι είναι φίλος της ελληνικής σημαίας. Τα πλοία του συνήθως φέρουν τη σημαία Κύπρου και Μάλτας. Για την πρακτική του αυτή επιλογή υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει ο παλιός ρομαντισμός και η αναζήτηση της περιπέτειας. Απέμειναν μόνον οι υψηλοί μισθοί. Η αγάπη για το επάγγελμα λείπει. Οι ναυτικοί βλέπουν πια τη θητεία τους πάνω στο πλοίο κάτι σαν στρατιωτική θητεία. Παλιά ήταν σαν οικογένεια και είμαι ευτυχής που πρόλαβα να ζήσω αυτή την ατμόσφαιρα. Από το 1980-81 που πρωτομπαρκάρισα ως σήμερα η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει πολύ. Αγοράζουμε ένα πλοίο, επενδύουμε τόσα χρήματα, γυρίζει τον κόσμο και το έχουμε εμπιστευθεί σε ανθρώπους που πιθανόν δεν τους έχουμε γνωρίσει ποτέ ή μπορεί και να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Γι' αυτό και εμείς δημιουργήσαμε μια ομάδα από τρεις αρχιπλοιάρχους και τρεις αρχιμηχανικούς που είναι συνεχώς μέσα σε ένα αεροπλάνο και πηγαίνουν να ελέγξουν το καλώς έχειν των πλοίων μας». Για το μέλλον της ναυτιλίας έχει προβλέψει ότι: «στα επόμενα 20 - 30 χρόνια, η ναυτιλία κατά 90% θα ελέγχεται από τους Ασιάτες. Αλλά υπάρχουν και συνεχείς έλεγχοι για την τήρηση πολύ αυστηρών κανόνων ασφάλειας και ποιότητας του πλοίου. Λίγοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Χρειάζονται επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και νέα νοοτροπία για σωστή διαχείριση. Εμείς που έχουμε καινούργια πλοία αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Αλλά υπάρχει ανοικτός ορίζοντας για να δημιουργηθούν και νέοι εφοπλιστές. Είναι πιο εύκολο από πριν. Γιατί σήμερα η ναυτιλία έχει να κάνει περισσότερο με χρηματοοικονομικά θέματα και λιγότερο με την παράδοση».Αναλύοντας τη φιλοσοφία του για τα πλοία και τη ζωή έχει δηλώσει: «Ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαν μία θεωρία. Είτε έχει 15 πλοία είτε έχεις 50 πλοία μια μερίδα παστίτσιο θα έτρωγες» και προσέθεσε: «Η αλήθεια είναι ότι όσα περισσότερα πλοία έχει τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου».Η ναυτιλιακή εταιρεία Pacific & Atlantic Corporation, η οποία μέσα σε μια δωδεκαετία απέκτησε και διαχειρίστηκε περίπου 108 ποντοπόρα πλοία μεταφέροντας δεκάδες εκατομύρια τόννους φορτίων σε όλα τα μέρη του κόσμου, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ενώ συνέβαλλε σημαντικά στην ελληνική οικονομία με την εισροή συναλλάγματος από τη δραστηριότητα της. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το έτος 2002 ήταν η τρίτη σε αριθμό πλοίων διαχειρίστρια εταιρεία στο χώρο της ελληνόκτητης ναυτιλίας με στόλο 50 πλοίων, απασχολούσε 1. 500 ναυτικούς στα πλοία της και προσωπικό 120 ατόμων στα γραφεία της.Πρόδρομος της ναυτιλιακής οικογένειας είναι ο Ιωάννης Πατέρας, που γεννήθηκε το 1770 και πέθανε το 1840. Οι γιοί του Ιωάννη (1858- 1930), Βασίλειος, Γεώργιος και Νικόλας (1890 - 1953), ασχολήθηκαν και με την ατμήρη ναυτιλία από το 1925 με το ατμόπλοιο "ΚΩΣΤΗΣ" ενώ το 1937 απέκτησαν το "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο τορπιλίστηκε στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, οι τρεις αδελφοί αγόρασαν το 1947 το νεότερο φορτηγό τύπου liberty "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο θεμελίωσε τις νέες βάσεις της οικογένειας στην ποντοπόρο ναυτιλία. Μετά το θάνατο του ενός των αδελφών, του Νικόλα Πατέρα, το 1953, οι γιοί του Ιωάννης (1931-2000) και Διαμαντής ( που γεννήθηκε το 1933) ίδρυσαν την εταιρεία Pateras Brothers Ltd., η οποία από το 1957 μέχρι το 1986 απέκτησε και διαχειρίστηκε 30 φορτηγά πλοία.
Μία από τις παλαιότερες ναυτικές οικογένειες της χώρας είναι η οικογένεια Πατέρα που κατάγεται από το μικρό νησάκι του Αιγαίου, τις Οινούσες. Το νησί αυτό, που είναι δίπλα από τη Χίο έχει αναδείξει τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού. Ο Νικόλας Διαμαντή Πατέρας είναι εφοπλιστής έβδομης γενιάς και διαχειρίζεται έναν από τους μεγαλύτερους στόλους. Τον τελευταίο καιρό το όνομά του ακούγεται συχνά και συνδέεται με το ενδιαφέρον του να ασχοληθεί με επιχειρήσεις των Media, αλλά και με τις Τράπεζες.
Δημοσιεύματα τον φέρουν, πότε να διεκδικεί την Γενική Τράπεζα και πρόσφατα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Παλαιότερα ασχολήθηκε και με τον Εθνικό Πειραιώς, του οποίου υπήρξε για μια περίοδο πρόεδρός του, αλλά το πέρασμα του ήταν σύντομο. Στην αρχή του 2000 διέθετε με την εταιρεία του Pacific & Atlantic ένα στόλο που αποτελείτο από 50 πλοία, Bulk Carriers, Containers και Multipurpose, αλλά στους πρώτους μήνες του Millennium τα είχε πωλήσει όλα τα πλοία, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη από τις υπεραξίες των πλοίων.Το στρατηγείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων, και είναι μια τρανή απόδειξη της αντίληψης του για τη ζωή και της κοσμοθεωρίας του. Εκκεντρικός, θεωρείται από τους στενούς φίλους της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και πολλές επιχειρηματικές του κινήσεις συνδέονται με τα φιλόδοξα σχέδια της θυγατέρας του Κ. Μητσοτάκη. Ο Νικόλας Δ. Πατέρας γεννήθηκε στην Αθήνα, το έτος 1963, όπου και τελείωσε τις βασικές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο City of London Polytechnic και ειδικεύθηκε σε θέματα ναυτιλίας. Κατά το χρονικό διάστημα 1986-92 εργάσθηκε κοντά στον πατέρα του Διαμαντή και στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία Pateras Brothers Limited στην οποία συμμετείχε και ο θείος του Ιωάννης Δ. Πατέρας. Το 1992, σε ηλικία 29 ετών, ίδρυσε την δική του εταιρεία Pacific and Atlantic Corporation, που είχε έδρα στην Ακτή Μιαούλη. Τα πρώτα του βήματα ξεκίνησαν με «προίκα» έξι φορτηγών πλοίων και κοντέηνερ. Στα μέσα του 1999 ο στόλος της εταιρείας είχε φθάσει τα 27 πλοία. Το ίδιο έτος εξέδωσε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολαρίων με σκοπό την περαπέρα της ναυτιλιακής εταιρείας. Με κεφάλαιο 150 εκ. δολαρίων, ο ετήσιος τζίρος της εταιρείας ήταν 50 εκατ. δολάρια. Τότε πίστευε ότι η «η μόνη δυσκολία για την ανάπτυξη είναι η εξεύρεση εξειδικευμένων στελεχών» και έλεγε χαρακτηριστικά: «να φανταστείτε ότι την εταιρεία μας, με τόσα κεφάλαια, την τρέχουμε μόνον 35 άτομα».Από τις πρώτες εμπειρίες του στα καράβια ήταν όταν μπάρκαρε ως δόκιμος για δύο συνεχή καλοκαίρια με πλοία της οικογενειακής εταιρείας. Το ένα ταξίδι ήταν στην Ιαπωνία και το άλλο στη Νότιο Αμερική, εμπειρίες που δύσκολα τις ξεχνά. Μάλιστα έχει πει: «Το πρώτο που χρειάζεται είναι ένας νέος για να ασχοληθεί μ τον εφοπλισμό είναι να σπουδάσει Ναυτικό Δίκαιο, το δεύτερο είναι να μπαρκάρει ως δόκιμος και το τρίτο είναι να επιλέξει ικανούς και έμπειρους συνεργάτες». Ο Ν. Δ. Πατέρας όλα αυτά τα χρόνια δεν έδειξε ότι είναι φίλος της ελληνικής σημαίας. Τα πλοία του συνήθως φέρουν τη σημαία Κύπρου και Μάλτας. Για την πρακτική του αυτή επιλογή υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει ο παλιός ρομαντισμός και η αναζήτηση της περιπέτειας. Απέμειναν μόνον οι υψηλοί μισθοί. Η αγάπη για το επάγγελμα λείπει. Οι ναυτικοί βλέπουν πια τη θητεία τους πάνω στο πλοίο κάτι σαν στρατιωτική θητεία. Παλιά ήταν σαν οικογένεια και είμαι ευτυχής που πρόλαβα να ζήσω αυτή την ατμόσφαιρα. Από το 1980-81 που πρωτομπαρκάρισα ως σήμερα η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει πολύ. Αγοράζουμε ένα πλοίο, επενδύουμε τόσα χρήματα, γυρίζει τον κόσμο και το έχουμε εμπιστευθεί σε ανθρώπους που πιθανόν δεν τους έχουμε γνωρίσει ποτέ ή μπορεί και να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Γι' αυτό και εμείς δημιουργήσαμε μια ομάδα από τρεις αρχιπλοιάρχους και τρεις αρχιμηχανικούς που είναι συνεχώς μέσα σε ένα αεροπλάνο και πηγαίνουν να ελέγξουν το καλώς έχειν των πλοίων μας». Για το μέλλον της ναυτιλίας έχει προβλέψει ότι: «στα επόμενα 20 - 30 χρόνια, η ναυτιλία κατά 90% θα ελέγχεται από τους Ασιάτες. Αλλά υπάρχουν και συνεχείς έλεγχοι για την τήρηση πολύ αυστηρών κανόνων ασφάλειας και ποιότητας του πλοίου. Λίγοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Χρειάζονται επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και νέα νοοτροπία για σωστή διαχείριση. Εμείς που έχουμε καινούργια πλοία αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Αλλά υπάρχει ανοικτός ορίζοντας για να δημιουργηθούν και νέοι εφοπλιστές. Είναι πιο εύκολο από πριν. Γιατί σήμερα η ναυτιλία έχει να κάνει περισσότερο με χρηματοοικονομικά θέματα και λιγότερο με την παράδοση».Αναλύοντας τη φιλοσοφία του για τα πλοία και τη ζωή έχει δηλώσει: «Ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαν μία θεωρία. Είτε έχει 15 πλοία είτε έχεις 50 πλοία μια μερίδα παστίτσιο θα έτρωγες» και προσέθεσε: «Η αλήθεια είναι ότι όσα περισσότερα πλοία έχει τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου».Η ναυτιλιακή εταιρεία Pacific & Atlantic Corporation, η οποία μέσα σε μια δωδεκαετία απέκτησε και διαχειρίστηκε περίπου 108 ποντοπόρα πλοία μεταφέροντας δεκάδες εκατομύρια τόννους φορτίων σε όλα τα μέρη του κόσμου, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ενώ συνέβαλλε σημαντικά στην ελληνική οικονομία με την εισροή συναλλάγματος από τη δραστηριότητα της. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το έτος 2002 ήταν η τρίτη σε αριθμό πλοίων διαχειρίστρια εταιρεία στο χώρο της ελληνόκτητης ναυτιλίας με στόλο 50 πλοίων, απασχολούσε 1. 500 ναυτικούς στα πλοία της και προσωπικό 120 ατόμων στα γραφεία της.Πρόδρομος της ναυτιλιακής οικογένειας είναι ο Ιωάννης Πατέρας, που γεννήθηκε το 1770 και πέθανε το 1840. Οι γιοί του Ιωάννη (1858- 1930), Βασίλειος, Γεώργιος και Νικόλας (1890 - 1953), ασχολήθηκαν και με την ατμήρη ναυτιλία από το 1925 με το ατμόπλοιο "ΚΩΣΤΗΣ" ενώ το 1937 απέκτησαν το "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο τορπιλίστηκε στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, οι τρεις αδελφοί αγόρασαν το 1947 το νεότερο φορτηγό τύπου liberty "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο θεμελίωσε τις νέες βάσεις της οικογένειας στην ποντοπόρο ναυτιλία. Μετά το θάνατο του ενός των αδελφών, του Νικόλα Πατέρα, το 1953, οι γιοί του Ιωάννης (1931-2000) και Διαμαντής ( που γεννήθηκε το 1933) ίδρυσαν την εταιρεία Pateras Brothers Ltd., η οποία από το 1957 μέχρι το 1986 απέκτησε και διαχειρίστηκε 30 φορτηγά πλοία.
Νίκος Πατέρας
Νίκος Πατέρας
Μία από τις παλαιότερες ναυτικές οικογένειες της χώρας είναι η οικογένεια Πατέρα που κατάγεται από το μικρό νησάκι του Αιγαίου, τις Οινούσες. Το νησί αυτό, που είναι δίπλα από τη Χίο έχει αναδείξει τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού. Ο Νικόλας Διαμαντή Πατέρας είναι εφοπλιστής έβδομης γενιάς και διαχειρίζεται έναν από τους μεγαλύτερους στόλους. Τον τελευταίο καιρό το όνομά του ακούγεται συχνά και συνδέεται με το ενδιαφέρον του να ασχοληθεί με επιχειρήσεις των Media, αλλά και με τις Τράπεζες.
Δημοσιεύματα τον φέρουν, πότε να διεκδικεί την Γενική Τράπεζα και πρόσφατα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Παλαιότερα ασχολήθηκε και με τον Εθνικό Πειραιώς, του οποίου υπήρξε για μια περίοδο πρόεδρός του, αλλά το πέρασμα του ήταν σύντομο. Στην αρχή του 2000 διέθετε με την εταιρεία του Pacific & Atlantic ένα στόλο που αποτελείτο από 50 πλοία, Bulk Carriers, Containers και Multipurpose, αλλά στους πρώτους μήνες του Millennium τα είχε πωλήσει όλα τα πλοία, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη από τις υπεραξίες των πλοίων.Το στρατηγείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων, και είναι μια τρανή απόδειξη της αντίληψης του για τη ζωή και της κοσμοθεωρίας του. Εκκεντρικός, θεωρείται από τους στενούς φίλους της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και πολλές επιχειρηματικές του κινήσεις συνδέονται με τα φιλόδοξα σχέδια της θυγατέρας του Κ. Μητσοτάκη. Ο Νικόλας Δ. Πατέρας γεννήθηκε στην Αθήνα, το έτος 1963, όπου και τελείωσε τις βασικές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο City of London Polytechnic και ειδικεύθηκε σε θέματα ναυτιλίας. Κατά το χρονικό διάστημα 1986-92 εργάσθηκε κοντά στον πατέρα του Διαμαντή και στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία Pateras Brothers Limited στην οποία συμμετείχε και ο θείος του Ιωάννης Δ. Πατέρας. Το 1992, σε ηλικία 29 ετών, ίδρυσε την δική του εταιρεία Pacific and Atlantic Corporation, που είχε έδρα στην Ακτή Μιαούλη. Τα πρώτα του βήματα ξεκίνησαν με «προίκα» έξι φορτηγών πλοίων και κοντέηνερ. Στα μέσα του 1999 ο στόλος της εταιρείας είχε φθάσει τα 27 πλοία. Το ίδιο έτος εξέδωσε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολαρίων με σκοπό την περαπέρα της ναυτιλιακής εταιρείας. Με κεφάλαιο 150 εκ. δολαρίων, ο ετήσιος τζίρος της εταιρείας ήταν 50 εκατ. δολάρια. Τότε πίστευε ότι η «η μόνη δυσκολία για την ανάπτυξη είναι η εξεύρεση εξειδικευμένων στελεχών» και έλεγε χαρακτηριστικά: «να φανταστείτε ότι την εταιρεία μας, με τόσα κεφάλαια, την τρέχουμε μόνον 35 άτομα».Από τις πρώτες εμπειρίες του στα καράβια ήταν όταν μπάρκαρε ως δόκιμος για δύο συνεχή καλοκαίρια με πλοία της οικογενειακής εταιρείας. Το ένα ταξίδι ήταν στην Ιαπωνία και το άλλο στη Νότιο Αμερική, εμπειρίες που δύσκολα τις ξεχνά. Μάλιστα έχει πει: «Το πρώτο που χρειάζεται είναι ένας νέος για να ασχοληθεί μ τον εφοπλισμό είναι να σπουδάσει Ναυτικό Δίκαιο, το δεύτερο είναι να μπαρκάρει ως δόκιμος και το τρίτο είναι να επιλέξει ικανούς και έμπειρους συνεργάτες». Ο Ν. Δ. Πατέρας όλα αυτά τα χρόνια δεν έδειξε ότι είναι φίλος της ελληνικής σημαίας. Τα πλοία του συνήθως φέρουν τη σημαία Κύπρου και Μάλτας. Για την πρακτική του αυτή επιλογή υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει ο παλιός ρομαντισμός και η αναζήτηση της περιπέτειας. Απέμειναν μόνον οι υψηλοί μισθοί. Η αγάπη για το επάγγελμα λείπει. Οι ναυτικοί βλέπουν πια τη θητεία τους πάνω στο πλοίο κάτι σαν στρατιωτική θητεία. Παλιά ήταν σαν οικογένεια και είμαι ευτυχής που πρόλαβα να ζήσω αυτή την ατμόσφαιρα. Από το 1980-81 που πρωτομπαρκάρισα ως σήμερα η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει πολύ. Αγοράζουμε ένα πλοίο, επενδύουμε τόσα χρήματα, γυρίζει τον κόσμο και το έχουμε εμπιστευθεί σε ανθρώπους που πιθανόν δεν τους έχουμε γνωρίσει ποτέ ή μπορεί και να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Γι' αυτό και εμείς δημιουργήσαμε μια ομάδα από τρεις αρχιπλοιάρχους και τρεις αρχιμηχανικούς που είναι συνεχώς μέσα σε ένα αεροπλάνο και πηγαίνουν να ελέγξουν το καλώς έχειν των πλοίων μας». Για το μέλλον της ναυτιλίας έχει προβλέψει ότι: «στα επόμενα 20 - 30 χρόνια, η ναυτιλία κατά 90% θα ελέγχεται από τους Ασιάτες. Αλλά υπάρχουν και συνεχείς έλεγχοι για την τήρηση πολύ αυστηρών κανόνων ασφάλειας και ποιότητας του πλοίου. Λίγοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Χρειάζονται επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και νέα νοοτροπία για σωστή διαχείριση. Εμείς που έχουμε καινούργια πλοία αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Αλλά υπάρχει ανοικτός ορίζοντας για να δημιουργηθούν και νέοι εφοπλιστές. Είναι πιο εύκολο από πριν. Γιατί σήμερα η ναυτιλία έχει να κάνει περισσότερο με χρηματοοικονομικά θέματα και λιγότερο με την παράδοση».Αναλύοντας τη φιλοσοφία του για τα πλοία και τη ζωή έχει δηλώσει: «Ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαν μία θεωρία. Είτε έχει 15 πλοία είτε έχεις 50 πλοία μια μερίδα παστίτσιο θα έτρωγες» και προσέθεσε: «Η αλήθεια είναι ότι όσα περισσότερα πλοία έχει τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου».Η ναυτιλιακή εταιρεία Pacific & Atlantic Corporation, η οποία μέσα σε μια δωδεκαετία απέκτησε και διαχειρίστηκε περίπου 108 ποντοπόρα πλοία μεταφέροντας δεκάδες εκατομύρια τόννους φορτίων σε όλα τα μέρη του κόσμου, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ενώ συνέβαλλε σημαντικά στην ελληνική οικονομία με την εισροή συναλλάγματος από τη δραστηριότητα της. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το έτος 2002 ήταν η τρίτη σε αριθμό πλοίων διαχειρίστρια εταιρεία στο χώρο της ελληνόκτητης ναυτιλίας με στόλο 50 πλοίων, απασχολούσε 1. 500 ναυτικούς στα πλοία της και προσωπικό 120 ατόμων στα γραφεία της.Πρόδρομος της ναυτιλιακής οικογένειας είναι ο Ιωάννης Πατέρας, που γεννήθηκε το 1770 και πέθανε το 1840. Οι γιοί του Ιωάννη (1858- 1930), Βασίλειος, Γεώργιος και Νικόλας (1890 - 1953), ασχολήθηκαν και με την ατμήρη ναυτιλία από το 1925 με το ατμόπλοιο "ΚΩΣΤΗΣ" ενώ το 1937 απέκτησαν το "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο τορπιλίστηκε στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, οι τρεις αδελφοί αγόρασαν το 1947 το νεότερο φορτηγό τύπου liberty "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο θεμελίωσε τις νέες βάσεις της οικογένειας στην ποντοπόρο ναυτιλία. Μετά το θάνατο του ενός των αδελφών, του Νικόλα Πατέρα, το 1953, οι γιοί του Ιωάννης (1931-2000) και Διαμαντής ( που γεννήθηκε το 1933) ίδρυσαν την εταιρεία Pateras Brothers Ltd., η οποία από το 1957 μέχρι το 1986 απέκτησε και διαχειρίστηκε 30 φορτηγά πλοία.
Μία από τις παλαιότερες ναυτικές οικογένειες της χώρας είναι η οικογένεια Πατέρα που κατάγεται από το μικρό νησάκι του Αιγαίου, τις Οινούσες. Το νησί αυτό, που είναι δίπλα από τη Χίο έχει αναδείξει τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού. Ο Νικόλας Διαμαντή Πατέρας είναι εφοπλιστής έβδομης γενιάς και διαχειρίζεται έναν από τους μεγαλύτερους στόλους. Τον τελευταίο καιρό το όνομά του ακούγεται συχνά και συνδέεται με το ενδιαφέρον του να ασχοληθεί με επιχειρήσεις των Media, αλλά και με τις Τράπεζες.
Δημοσιεύματα τον φέρουν, πότε να διεκδικεί την Γενική Τράπεζα και πρόσφατα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Παλαιότερα ασχολήθηκε και με τον Εθνικό Πειραιώς, του οποίου υπήρξε για μια περίοδο πρόεδρός του, αλλά το πέρασμα του ήταν σύντομο. Στην αρχή του 2000 διέθετε με την εταιρεία του Pacific & Atlantic ένα στόλο που αποτελείτο από 50 πλοία, Bulk Carriers, Containers και Multipurpose, αλλά στους πρώτους μήνες του Millennium τα είχε πωλήσει όλα τα πλοία, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη από τις υπεραξίες των πλοίων.Το στρατηγείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων, και είναι μια τρανή απόδειξη της αντίληψης του για τη ζωή και της κοσμοθεωρίας του. Εκκεντρικός, θεωρείται από τους στενούς φίλους της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και πολλές επιχειρηματικές του κινήσεις συνδέονται με τα φιλόδοξα σχέδια της θυγατέρας του Κ. Μητσοτάκη. Ο Νικόλας Δ. Πατέρας γεννήθηκε στην Αθήνα, το έτος 1963, όπου και τελείωσε τις βασικές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο City of London Polytechnic και ειδικεύθηκε σε θέματα ναυτιλίας. Κατά το χρονικό διάστημα 1986-92 εργάσθηκε κοντά στον πατέρα του Διαμαντή και στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία Pateras Brothers Limited στην οποία συμμετείχε και ο θείος του Ιωάννης Δ. Πατέρας. Το 1992, σε ηλικία 29 ετών, ίδρυσε την δική του εταιρεία Pacific and Atlantic Corporation, που είχε έδρα στην Ακτή Μιαούλη. Τα πρώτα του βήματα ξεκίνησαν με «προίκα» έξι φορτηγών πλοίων και κοντέηνερ. Στα μέσα του 1999 ο στόλος της εταιρείας είχε φθάσει τα 27 πλοία. Το ίδιο έτος εξέδωσε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολαρίων με σκοπό την περαπέρα της ναυτιλιακής εταιρείας. Με κεφάλαιο 150 εκ. δολαρίων, ο ετήσιος τζίρος της εταιρείας ήταν 50 εκατ. δολάρια. Τότε πίστευε ότι η «η μόνη δυσκολία για την ανάπτυξη είναι η εξεύρεση εξειδικευμένων στελεχών» και έλεγε χαρακτηριστικά: «να φανταστείτε ότι την εταιρεία μας, με τόσα κεφάλαια, την τρέχουμε μόνον 35 άτομα».Από τις πρώτες εμπειρίες του στα καράβια ήταν όταν μπάρκαρε ως δόκιμος για δύο συνεχή καλοκαίρια με πλοία της οικογενειακής εταιρείας. Το ένα ταξίδι ήταν στην Ιαπωνία και το άλλο στη Νότιο Αμερική, εμπειρίες που δύσκολα τις ξεχνά. Μάλιστα έχει πει: «Το πρώτο που χρειάζεται είναι ένας νέος για να ασχοληθεί μ τον εφοπλισμό είναι να σπουδάσει Ναυτικό Δίκαιο, το δεύτερο είναι να μπαρκάρει ως δόκιμος και το τρίτο είναι να επιλέξει ικανούς και έμπειρους συνεργάτες». Ο Ν. Δ. Πατέρας όλα αυτά τα χρόνια δεν έδειξε ότι είναι φίλος της ελληνικής σημαίας. Τα πλοία του συνήθως φέρουν τη σημαία Κύπρου και Μάλτας. Για την πρακτική του αυτή επιλογή υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει ο παλιός ρομαντισμός και η αναζήτηση της περιπέτειας. Απέμειναν μόνον οι υψηλοί μισθοί. Η αγάπη για το επάγγελμα λείπει. Οι ναυτικοί βλέπουν πια τη θητεία τους πάνω στο πλοίο κάτι σαν στρατιωτική θητεία. Παλιά ήταν σαν οικογένεια και είμαι ευτυχής που πρόλαβα να ζήσω αυτή την ατμόσφαιρα. Από το 1980-81 που πρωτομπαρκάρισα ως σήμερα η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει πολύ. Αγοράζουμε ένα πλοίο, επενδύουμε τόσα χρήματα, γυρίζει τον κόσμο και το έχουμε εμπιστευθεί σε ανθρώπους που πιθανόν δεν τους έχουμε γνωρίσει ποτέ ή μπορεί και να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Γι' αυτό και εμείς δημιουργήσαμε μια ομάδα από τρεις αρχιπλοιάρχους και τρεις αρχιμηχανικούς που είναι συνεχώς μέσα σε ένα αεροπλάνο και πηγαίνουν να ελέγξουν το καλώς έχειν των πλοίων μας». Για το μέλλον της ναυτιλίας έχει προβλέψει ότι: «στα επόμενα 20 - 30 χρόνια, η ναυτιλία κατά 90% θα ελέγχεται από τους Ασιάτες. Αλλά υπάρχουν και συνεχείς έλεγχοι για την τήρηση πολύ αυστηρών κανόνων ασφάλειας και ποιότητας του πλοίου. Λίγοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Χρειάζονται επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και νέα νοοτροπία για σωστή διαχείριση. Εμείς που έχουμε καινούργια πλοία αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Αλλά υπάρχει ανοικτός ορίζοντας για να δημιουργηθούν και νέοι εφοπλιστές. Είναι πιο εύκολο από πριν. Γιατί σήμερα η ναυτιλία έχει να κάνει περισσότερο με χρηματοοικονομικά θέματα και λιγότερο με την παράδοση».Αναλύοντας τη φιλοσοφία του για τα πλοία και τη ζωή έχει δηλώσει: «Ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαν μία θεωρία. Είτε έχει 15 πλοία είτε έχεις 50 πλοία μια μερίδα παστίτσιο θα έτρωγες» και προσέθεσε: «Η αλήθεια είναι ότι όσα περισσότερα πλοία έχει τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου».Η ναυτιλιακή εταιρεία Pacific & Atlantic Corporation, η οποία μέσα σε μια δωδεκαετία απέκτησε και διαχειρίστηκε περίπου 108 ποντοπόρα πλοία μεταφέροντας δεκάδες εκατομύρια τόννους φορτίων σε όλα τα μέρη του κόσμου, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ενώ συνέβαλλε σημαντικά στην ελληνική οικονομία με την εισροή συναλλάγματος από τη δραστηριότητα της. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το έτος 2002 ήταν η τρίτη σε αριθμό πλοίων διαχειρίστρια εταιρεία στο χώρο της ελληνόκτητης ναυτιλίας με στόλο 50 πλοίων, απασχολούσε 1. 500 ναυτικούς στα πλοία της και προσωπικό 120 ατόμων στα γραφεία της.Πρόδρομος της ναυτιλιακής οικογένειας είναι ο Ιωάννης Πατέρας, που γεννήθηκε το 1770 και πέθανε το 1840. Οι γιοί του Ιωάννη (1858- 1930), Βασίλειος, Γεώργιος και Νικόλας (1890 - 1953), ασχολήθηκαν και με την ατμήρη ναυτιλία από το 1925 με το ατμόπλοιο "ΚΩΣΤΗΣ" ενώ το 1937 απέκτησαν το "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο τορπιλίστηκε στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, οι τρεις αδελφοί αγόρασαν το 1947 το νεότερο φορτηγό τύπου liberty "ΔΙΡΦΥΣ" το οποίο θεμελίωσε τις νέες βάσεις της οικογένειας στην ποντοπόρο ναυτιλία. Μετά το θάνατο του ενός των αδελφών, του Νικόλα Πατέρα, το 1953, οι γιοί του Ιωάννης (1931-2000) και Διαμαντής ( που γεννήθηκε το 1933) ίδρυσαν την εταιρεία Pateras Brothers Ltd., η οποία από το 1957 μέχρι το 1986 απέκτησε και διαχειρίστηκε 30 φορτηγά πλοία.
Γεράσιμος Στρίντζης
Γεράσιμος Στρίντζης
Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ελληνικής ακτοπλοΐας, αφού ήταν ο άνθρωπος που για τρεις δεκαετίες ως πλοιοκτήτης γιγάντωσε την Strintzis Lines, ενώ τα τελευταία χρόνια ως μάνατζερ χάραξε με το δικό του προσωπικό του στίγμα την πορεία και της Blue Star Ferries και της Hellenic Seaways.
Με την κίνηση του να θέσει τον εαυτό του εκτός της HSW δεν ξάφνιασε τους παροικούντες στην Ακτή Μιαούλη. Είναι ένας άνθρωπος που πάντοτε διατυπώνει ευθέως και με παρρησία την άποψή του και το κυριότερο είναι ασυμβίβαστος με τις αρχές του. Ένας ασυμβίβαστος Κεφαλονίτης όπως επισημαίνουν οι φίλοι του που τον γνωρίζουν από μικρό παιδί. Ο Γεράσιμος Στρίντζης, που είναι γιος του Δημητρίου Στρίντζη και της Μαρίας Λούζη, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ναυτικού Επιμελητηρίου, καθώς επίσης και αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας και αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων. . Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς και φοίτησε στο London School of Foreign Trade. Εργάσθηκε για πρώτη φορά στην εταιρεία το 1971. Ακολούθως έγινε διευθύνων σύμβουλος και μετά πρόεδρος της οικογενειακής ναυτιλιακής επιχείρησης. Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι από τα φωτισμένα μυαλά της Ακτή Μιαούλη. Διακρίνεται για την ευγένεια και για τις πρωτοποριακές ιδέες του.
Το πρώτο ναυτικό κειμήλιο της η οικογένεια Στρίντζη το απόκτησε το 1897. Πρόκειται για ένα έγγραφο εθνικότητας του πρώτου πλοίου του προπάππου του Κωνσταντίνου Αντωνίου Στρίντζη. Πρόκειται για το ιστιοφόρο «Αγία Βαρβάρα», το οποίο μετέφερε εμπορεύματα και ταξιδιώτες στον Πειραιά, στην Πάτρα, στα νότια νησιά και στην Ιταλία. Το «Άγιος Γεράσιμος» μπορούσε να μεταφέρει 40 IX αυτοκίνητα ή 9 μικρά φορτηγά, είχε ταχύτητα 14 μίλια και εκτελούσε δρομολόγια μεταξύ Πάτρας - Σάμης σε 4 ώρες. Η καταγωγή της οικογένειας Στρίντζη είναι από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Πιθανόν οι προγονοί να ήρθαν από την Ιταλία γιατί το όνομα έχει ιταλική ρίζα.Στην ακτοπλοΐα οι Στριντζαίοι μπήκαν το 1960, δρομολογώντας το επιβατηγό πλοίο «Άγιος Γεράσιμος» στη γραμμή Πάτρα - Σάμη Κεφαλονιάς - Ιθάκη. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο πατέρας του Δημήτριος και ο θείος του Αντώνιος. Πέντε χρόνια αργότερα, η εταιρεία, το 1965 ναυπηγεί το φέριμποτ «Κεφαλληνία». Το σκάφος αυτό ήταν το πρώτο επιβατηγό — οχη¬ματαγωγό — πλοίο κλειστού τύπου και δρομολογήθηκε στις ακτο¬πλοϊκές συγκοινωνίες.Το 1972 κατασκεύασαν το Ferry boat «Ιόνιον». Το ένα πλοίο ερχό¬ταν μετά το άλλο. Το 1976 αγοράσθηκε το «Ionian Star». To 1978 το «Αίνος». Το 1981 το «Ionian Victory».To 1985 το «Επτάνησος», το 1986 το «Δήλος» και το «Ionian Sun». To 1987 το «Ionian Galaxy». To 1988 η εταιρεία απόκτησε δύο πλοία το «Ionian Fantasy» και το «Ionian Harmony». To 1990 απόκτησε το «Ionian Island». To 1991 η εταιρεία αγόρασε το F/B «Ishikari», το μεγαλύτερο σε μήκος πλοίο τότε της Ευρώπης. Το πώλησε όμως σχεδόν αμέσως στις «Μινωικές Γραμμές». Το ίδιο έτος δρομολόγησε το «Superferry», το 1992 δρομολόγησε το «Superferry II». To 1993, ίδρυσε τη θυγατρική εταιρεία «Strintzis Lines Ireland Limited» και εξαγοράζει την Ιρλανδική ακτοπλοϊκή εταιρεία «Swansea - Cork Car Ferries Limited».To 1994, η «Strintzis Lines» αγόρασε το πλοίο «Via Ligure», το οποίο ονόμασε «Ionian Star». To πλοίο αυτό ανήκε στην εταιρεία Viamare. To σκάφος αυτό αγοράσθηκε έναντι 31,5 εκατομμυρίων δολαρίων και ήταν ναυπηγημένο το 1992. Τον Ιούνιο του 1995 δρομολογεί το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Κεφαλονιά» στη γραμμή Πάτρα, Σάμη, Ιθάκη. Το πλοίο αυτό μετασκευάσθηκε στην Ελλάδα. Το συνολικό κόστος της αγοράς και της επισκευής του έφθασε τα 13 εκατομμύρια δολάρια. Το πλοίο μετέφερε 1.000 επιβάτες, 250 IX, 60 φορτηγά. Ένα μήνα αργότερα, τον Ιούλιο του 1995 η εταιρεία δρομολόγησε το νεότευκτο catamaran, το οποίο ονομάσθηκε «Seajet 1». Το ταχύπλοο αυτό σκάφος συνέδεσε τη Ραφήνα με τα νησιά της Άνδρου, της Τήνου, της Μυκόνου, της Πάρου, της Νάξου και της Αμοργού.Το πλοίο κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Oskarshanns VARY AB της Σουηδίας έναντι 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων και αναπτύσσει ταχύτητα 40 μιλίων, έχει μήκος 42 μέτρα, πλάτος 10 μέτρα και χωρητικότητα 400 επιβάτες.To Δεκέμβριο του 1992 ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος αγόρασε ένα σημαντικό πακέτο της εταιρείας Strintzis. Τότε το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας αυξήθηκε κατά 3 δισεκατομμύρια δραχμές. Τον επόμενο χρόνο, τα μέλη της οικογένειας αγόρασαν και πάλι το σύνολο των μετοχών της εταιρείας. Το 1994 η εταιρεία κάνει ένα μεγάλο άλμα. Ο Γεράσιμος Στρίντζης πρωτοστατεί ώστε να εισαχθούν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αξιών. Με ενέργειες του διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο. Στις 5 Απριλίου 1994 η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ενέκρινε την εισαγωγή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.Με απόφαση της η εταιρεία αύξησε το μετοχικό της κεφάλαιο κατά 3.720.000 νέες μετοχές. Η τιμή διάθεσης της κάθε μετοχής ήταν 1.250 δραχμές. Το ίδιο έτος η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο και τον Ιούνιο άρχισε η διαπραγμάτευση της μετοχής της.Ήταν η πρώτη ακτοπλοϊκή εταιρεία που άνοιξε την πόρτα της Σοφοκλέους. Μετά ακολούθησαν η ΔΑΝΕ και ΝΕ Λέσβου. Στο τέλος του 1994, η εταιρεία Strintzis Lines έρχεται σε επαφή με την Minoan Lines, βασική ανταγωνίστρια εταιρεία στη γραμμή της Αδριατικής και αποφασίζουν να συνεργασθούν.Έτσι την 1η Ιανουαρίου του 1995 ξεκίνησαν ενιαία δρομολόγια και κοινή συνεκμετάλλευση έντεκα πλοίων τους, κυριαρχώντας στη γραμμή αυτή.Το 1989 τάραξε τα νερά διατυπώνοντας την άποψη να επεκταθεί το λιμάνι του Πειραιά προς την περιοχή του Νέου Φαλήρου. Προηγουμένως ζήτησε την απομάκρυνση όλων των φορτηγών πλοίων από τον Πειραιά και την μετεξέλιξή του σε καθαρά επιβατηγό λιμάνι. Η δεύτερη του αυτή σκέψη υλοποιήθηκε μετά από έξι περίπου χρόνια.Αργότερα, βλέποντας ότι τα επιβατηγά πλοία φορτώνονται από τις άδειες σκοπιμότητας με πολλά άγονα νησιά, προκαλώντας δυσλειτουργίες στα πλοία και οικονομικά αδιέξοδα, διατυπώνει την ιδέα για τη δημιουργία εφεδρικών πλοίων.Μάλιστα διευκρινίζοντας την έννοια του εφεδρικού πλοίου, υπογράμμιζε: «Η έννοια του εφεδρικού πλοίου είναι ότι ο πλοιοκτήτης δεν θα έχει την υποχρέωση επάνδρωσης και εκτέλεσης δρομολογίων επί εννέα μήνες, αλλά από όσο διάστημα οι ανάγκες το επιβάλλουν».Αργότερα, συλλαμβάνει την ιδέα της εισδοχής των ακτοπλοϊκών εταιρειών στο Χρηματιστήριο. Μετά από πολύμηνες προσπάθειες και παρά τις επιφυλάξεις της η διοίκηση του Χρηματιστηρίου αποδέχεται και διαμορφώνει τελικά το πλαίσιο της εισαγωγής ακτο¬πλοϊκών εταιρειών στη Σοφοκλέους.Ο Γεράσιμος Στρίντζης πρωτοστάτησε στη δημιουργία κοινοπραξιών. Πράγμα που πέτυχε στη γραμμή της Ραφήνας, μαζί με τους εφοπλιστές Μίμη Αγούδημο και Γιώργο Βεντούρη. Αργότερα ίδρυσε τη συνεκμετάλλευση των πλοίων με την Minoan Lines και τέλος βοήθησε στη συνεργασία των εταιρειών ΔΑΝΕ και G. A. Ferries στη γραμμή της Δωδεκανήσου.Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι ένας από τους παλαιότερους και πιο έμπειρος μάνατζερ στην ελληνική ακτοπλοΐα. Θήτευσε πάνω από τρεις δεκαετίες στην ομώνυμη εταιρεία ως πλοιοκτήτης, επικεφαλής μιας οικογένειας από την Κεφαλονιά, η οποία επεκτάθηκε από το νησί της σε ολόκληρο το Αιγαίο και την Αδριατική. Η πολύχρονη εμπειρία του στη διαχείριση των ναυτιλιακών εταιρειών, αλλά και στα διοικητικά σχήματα της εκπροσώπησης του εφοπλισμού, τον καθιστούν πλέον «γκουρού» του χώρου του. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 2000, αποφάσισε να πωλήσει, μαζί με τους άλλους συγγενείς του, την Strintzis Lines, παρέμεινε ως κορυφαίος μάναντζερ στην εταιρεία, που μετέπειτα, ύστερα από πέντε χρόνια, ονομάσθηκε Blue Star Ferries. Ωστόσο, αποχώρησε τον Ιούνιο του 2004 από την εταιρεία και στη συνέχεια τόλμησε και ανέλαβε τις τύχες της Hellas Flying Dolphins, την οποία μετονόμασε σε Hellenic Seaways και την οδήγησε στην οικονομική ανάπτυξη και στον πλήρη εκσυγχρονισμό του στόλου της. Στις 10 Απριλίου του 2008 παραιτήθηκε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της HSW και τώρα οι θαλάσσιοι δρόμοι του είναι και πάλι ανοιχτοί…
» login to post comments
Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ελληνικής ακτοπλοΐας, αφού ήταν ο άνθρωπος που για τρεις δεκαετίες ως πλοιοκτήτης γιγάντωσε την Strintzis Lines, ενώ τα τελευταία χρόνια ως μάνατζερ χάραξε με το δικό του προσωπικό του στίγμα την πορεία και της Blue Star Ferries και της Hellenic Seaways.
Με την κίνηση του να θέσει τον εαυτό του εκτός της HSW δεν ξάφνιασε τους παροικούντες στην Ακτή Μιαούλη. Είναι ένας άνθρωπος που πάντοτε διατυπώνει ευθέως και με παρρησία την άποψή του και το κυριότερο είναι ασυμβίβαστος με τις αρχές του. Ένας ασυμβίβαστος Κεφαλονίτης όπως επισημαίνουν οι φίλοι του που τον γνωρίζουν από μικρό παιδί. Ο Γεράσιμος Στρίντζης, που είναι γιος του Δημητρίου Στρίντζη και της Μαρίας Λούζη, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ναυτικού Επιμελητηρίου, καθώς επίσης και αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας και αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων. . Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς και φοίτησε στο London School of Foreign Trade. Εργάσθηκε για πρώτη φορά στην εταιρεία το 1971. Ακολούθως έγινε διευθύνων σύμβουλος και μετά πρόεδρος της οικογενειακής ναυτιλιακής επιχείρησης. Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι από τα φωτισμένα μυαλά της Ακτή Μιαούλη. Διακρίνεται για την ευγένεια και για τις πρωτοποριακές ιδέες του.
Το πρώτο ναυτικό κειμήλιο της η οικογένεια Στρίντζη το απόκτησε το 1897. Πρόκειται για ένα έγγραφο εθνικότητας του πρώτου πλοίου του προπάππου του Κωνσταντίνου Αντωνίου Στρίντζη. Πρόκειται για το ιστιοφόρο «Αγία Βαρβάρα», το οποίο μετέφερε εμπορεύματα και ταξιδιώτες στον Πειραιά, στην Πάτρα, στα νότια νησιά και στην Ιταλία. Το «Άγιος Γεράσιμος» μπορούσε να μεταφέρει 40 IX αυτοκίνητα ή 9 μικρά φορτηγά, είχε ταχύτητα 14 μίλια και εκτελούσε δρομολόγια μεταξύ Πάτρας - Σάμης σε 4 ώρες. Η καταγωγή της οικογένειας Στρίντζη είναι από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Πιθανόν οι προγονοί να ήρθαν από την Ιταλία γιατί το όνομα έχει ιταλική ρίζα.Στην ακτοπλοΐα οι Στριντζαίοι μπήκαν το 1960, δρομολογώντας το επιβατηγό πλοίο «Άγιος Γεράσιμος» στη γραμμή Πάτρα - Σάμη Κεφαλονιάς - Ιθάκη. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο πατέρας του Δημήτριος και ο θείος του Αντώνιος. Πέντε χρόνια αργότερα, η εταιρεία, το 1965 ναυπηγεί το φέριμποτ «Κεφαλληνία». Το σκάφος αυτό ήταν το πρώτο επιβατηγό — οχη¬ματαγωγό — πλοίο κλειστού τύπου και δρομολογήθηκε στις ακτο¬πλοϊκές συγκοινωνίες.Το 1972 κατασκεύασαν το Ferry boat «Ιόνιον». Το ένα πλοίο ερχό¬ταν μετά το άλλο. Το 1976 αγοράσθηκε το «Ionian Star». To 1978 το «Αίνος». Το 1981 το «Ionian Victory».To 1985 το «Επτάνησος», το 1986 το «Δήλος» και το «Ionian Sun». To 1987 το «Ionian Galaxy». To 1988 η εταιρεία απόκτησε δύο πλοία το «Ionian Fantasy» και το «Ionian Harmony». To 1990 απόκτησε το «Ionian Island». To 1991 η εταιρεία αγόρασε το F/B «Ishikari», το μεγαλύτερο σε μήκος πλοίο τότε της Ευρώπης. Το πώλησε όμως σχεδόν αμέσως στις «Μινωικές Γραμμές». Το ίδιο έτος δρομολόγησε το «Superferry», το 1992 δρομολόγησε το «Superferry II». To 1993, ίδρυσε τη θυγατρική εταιρεία «Strintzis Lines Ireland Limited» και εξαγοράζει την Ιρλανδική ακτοπλοϊκή εταιρεία «Swansea - Cork Car Ferries Limited».To 1994, η «Strintzis Lines» αγόρασε το πλοίο «Via Ligure», το οποίο ονόμασε «Ionian Star». To πλοίο αυτό ανήκε στην εταιρεία Viamare. To σκάφος αυτό αγοράσθηκε έναντι 31,5 εκατομμυρίων δολαρίων και ήταν ναυπηγημένο το 1992. Τον Ιούνιο του 1995 δρομολογεί το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Κεφαλονιά» στη γραμμή Πάτρα, Σάμη, Ιθάκη. Το πλοίο αυτό μετασκευάσθηκε στην Ελλάδα. Το συνολικό κόστος της αγοράς και της επισκευής του έφθασε τα 13 εκατομμύρια δολάρια. Το πλοίο μετέφερε 1.000 επιβάτες, 250 IX, 60 φορτηγά. Ένα μήνα αργότερα, τον Ιούλιο του 1995 η εταιρεία δρομολόγησε το νεότευκτο catamaran, το οποίο ονομάσθηκε «Seajet 1». Το ταχύπλοο αυτό σκάφος συνέδεσε τη Ραφήνα με τα νησιά της Άνδρου, της Τήνου, της Μυκόνου, της Πάρου, της Νάξου και της Αμοργού.Το πλοίο κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Oskarshanns VARY AB της Σουηδίας έναντι 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων και αναπτύσσει ταχύτητα 40 μιλίων, έχει μήκος 42 μέτρα, πλάτος 10 μέτρα και χωρητικότητα 400 επιβάτες.To Δεκέμβριο του 1992 ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος αγόρασε ένα σημαντικό πακέτο της εταιρείας Strintzis. Τότε το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας αυξήθηκε κατά 3 δισεκατομμύρια δραχμές. Τον επόμενο χρόνο, τα μέλη της οικογένειας αγόρασαν και πάλι το σύνολο των μετοχών της εταιρείας. Το 1994 η εταιρεία κάνει ένα μεγάλο άλμα. Ο Γεράσιμος Στρίντζης πρωτοστατεί ώστε να εισαχθούν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αξιών. Με ενέργειες του διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο. Στις 5 Απριλίου 1994 η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ενέκρινε την εισαγωγή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.Με απόφαση της η εταιρεία αύξησε το μετοχικό της κεφάλαιο κατά 3.720.000 νέες μετοχές. Η τιμή διάθεσης της κάθε μετοχής ήταν 1.250 δραχμές. Το ίδιο έτος η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο και τον Ιούνιο άρχισε η διαπραγμάτευση της μετοχής της.Ήταν η πρώτη ακτοπλοϊκή εταιρεία που άνοιξε την πόρτα της Σοφοκλέους. Μετά ακολούθησαν η ΔΑΝΕ και ΝΕ Λέσβου. Στο τέλος του 1994, η εταιρεία Strintzis Lines έρχεται σε επαφή με την Minoan Lines, βασική ανταγωνίστρια εταιρεία στη γραμμή της Αδριατικής και αποφασίζουν να συνεργασθούν.Έτσι την 1η Ιανουαρίου του 1995 ξεκίνησαν ενιαία δρομολόγια και κοινή συνεκμετάλλευση έντεκα πλοίων τους, κυριαρχώντας στη γραμμή αυτή.Το 1989 τάραξε τα νερά διατυπώνοντας την άποψη να επεκταθεί το λιμάνι του Πειραιά προς την περιοχή του Νέου Φαλήρου. Προηγουμένως ζήτησε την απομάκρυνση όλων των φορτηγών πλοίων από τον Πειραιά και την μετεξέλιξή του σε καθαρά επιβατηγό λιμάνι. Η δεύτερη του αυτή σκέψη υλοποιήθηκε μετά από έξι περίπου χρόνια.Αργότερα, βλέποντας ότι τα επιβατηγά πλοία φορτώνονται από τις άδειες σκοπιμότητας με πολλά άγονα νησιά, προκαλώντας δυσλειτουργίες στα πλοία και οικονομικά αδιέξοδα, διατυπώνει την ιδέα για τη δημιουργία εφεδρικών πλοίων.Μάλιστα διευκρινίζοντας την έννοια του εφεδρικού πλοίου, υπογράμμιζε: «Η έννοια του εφεδρικού πλοίου είναι ότι ο πλοιοκτήτης δεν θα έχει την υποχρέωση επάνδρωσης και εκτέλεσης δρομολογίων επί εννέα μήνες, αλλά από όσο διάστημα οι ανάγκες το επιβάλλουν».Αργότερα, συλλαμβάνει την ιδέα της εισδοχής των ακτοπλοϊκών εταιρειών στο Χρηματιστήριο. Μετά από πολύμηνες προσπάθειες και παρά τις επιφυλάξεις της η διοίκηση του Χρηματιστηρίου αποδέχεται και διαμορφώνει τελικά το πλαίσιο της εισαγωγής ακτο¬πλοϊκών εταιρειών στη Σοφοκλέους.Ο Γεράσιμος Στρίντζης πρωτοστάτησε στη δημιουργία κοινοπραξιών. Πράγμα που πέτυχε στη γραμμή της Ραφήνας, μαζί με τους εφοπλιστές Μίμη Αγούδημο και Γιώργο Βεντούρη. Αργότερα ίδρυσε τη συνεκμετάλλευση των πλοίων με την Minoan Lines και τέλος βοήθησε στη συνεργασία των εταιρειών ΔΑΝΕ και G. A. Ferries στη γραμμή της Δωδεκανήσου.Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι ένας από τους παλαιότερους και πιο έμπειρος μάνατζερ στην ελληνική ακτοπλοΐα. Θήτευσε πάνω από τρεις δεκαετίες στην ομώνυμη εταιρεία ως πλοιοκτήτης, επικεφαλής μιας οικογένειας από την Κεφαλονιά, η οποία επεκτάθηκε από το νησί της σε ολόκληρο το Αιγαίο και την Αδριατική. Η πολύχρονη εμπειρία του στη διαχείριση των ναυτιλιακών εταιρειών, αλλά και στα διοικητικά σχήματα της εκπροσώπησης του εφοπλισμού, τον καθιστούν πλέον «γκουρού» του χώρου του. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 2000, αποφάσισε να πωλήσει, μαζί με τους άλλους συγγενείς του, την Strintzis Lines, παρέμεινε ως κορυφαίος μάναντζερ στην εταιρεία, που μετέπειτα, ύστερα από πέντε χρόνια, ονομάσθηκε Blue Star Ferries. Ωστόσο, αποχώρησε τον Ιούνιο του 2004 από την εταιρεία και στη συνέχεια τόλμησε και ανέλαβε τις τύχες της Hellas Flying Dolphins, την οποία μετονόμασε σε Hellenic Seaways και την οδήγησε στην οικονομική ανάπτυξη και στον πλήρη εκσυγχρονισμό του στόλου της. Στις 10 Απριλίου του 2008 παραιτήθηκε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της HSW και τώρα οι θαλάσσιοι δρόμοι του είναι και πάλι ανοιχτοί…
» login to post comments
Γιώργος Αλ. Γράτσος
Γιώργος Αλ. Γράτσος
Ο Γιώργος Αλ. Γράτσος, ο σημερινός πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος κατάγεται από το νησί του Οδυσσέα και ως απόγονος του πολυμήχανου αυτού ταξιδευτή και θαλασσοπόρου συνεχίζει επάξια τη ναυτική πορεία του.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στο τιμόνι του ανώτερου συλλογικού οργάνου του εφοπλισμού, που στις τάξεις του περιλαμβάνει όλες τις κατηγορίες των πλοίων. Ουσιαστικά ο Γ. Αλ. Γράτσος στις δύο θητείες του στο Ν.Ε.Ε έχει αναλάβει το ρόλο του εκπροσώπου του ελληνικού εφοπλισμού και γενικότερα της ναυτιλίας. Η φωνή του και συχνά πυκνά από την αρθρογραφία του στην παραδοσιακή εφημερίδα «Εστία» θίγει, αναδεικνύει, καυτηριάζει, προτείνει λύσεις για τα θέματα της ελληνικής ναυτιλίας. Το όνομα Γράτσου είναι σχεδόν ταυτισμένο με το Ναυτικό Επιμελετήριο, αφού και ο πατέρας υπηρέτησε επί 14 χρόνια τον θεσμό της ναυτιλίας και τώρα ο γιος θα συμπληρώσει οσονούπω τα 8 χρόνια στη θέση του προέδρου.Πρόδρομος της ναυτιλιακής παράδοσης είναι ο Γεώργιος Γράτσος που γεννήθηκε το 1869. Έγινε πλοίαρχος και το 1907 μαζί με τα αδέλφια της γυναίκας του, Πολυξένης, το γένος Δρακούλη αγόρασαν έξι πλοία, στα οποία έδωσαν ιστορικά ονόματα του νησιού τους. Τα πλοία ονομάσθηκαν «Οδυσσεύς», «Μέντωρ», «Τηλέμαχος», «Πολύκτωρ», «Μήριτος» και «Λαέρτης». Το 1924, ο Γεώργιος Γράτσος, ίδρυσε δική του εταιρεία, μαζί με τα τέσσερα παιδιά του. Τον Κωνσταντίνο που γεννήθηκε το 1902 είχε ειδίκευση στα ναυτι¬λιακά και διεδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην εξασφάλιση των 100 Liberties από τους Έλληνες εφοπλιστές. Τον Πάνο, που γεννήθηκε το 1908 και ο οποίος συμμετείχε και αυτός στην οικο¬γενειακή ναυτιλιακή εταιρεία. Τον Δημήτριο που γεννήθηκε το 1904 και πέθανε το 1984. Και τον Άλκιμο.Ο Άλκιμος Γράτσος, διετέλεσε πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος επί 14 συνεχή χρόνια, από τον Ιούλιο 1963 μέχρι τον Ιανουάριο του 1977 και υπήρξε από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού εφοπλισμού μεταπολεμικά. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1907 στην Ιθάκη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και της Ζυρίχης, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Χημικής Σχολής. Διετέλεσε και αντιπρόεδρος στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ενώ συμμε¬τείχε στα διοικητικά συμβούλια της επί 22 χρόνια. Ο Άλκιμος Γράτσος, εκτός από τη ναυτιλία δραστηριοποιήθηκε και στη Βιομηχανία. Ίδρυσε τη βιομηχανία χαρουπιών ΒΙΧΑΡ. Στη διάρκεια της Κατοχής, ανέπτυξε αντιστασιακή δραστηριότητα και συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, από τον Νοέμβριο του 1941 μέχρι τον Ιανουάριο του 1942, με την κατηγορία ότι «υπέθαλψε στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Αθωώθηκε από το Στρατοδικείο και αποφυλακίσθηκε. Το 1950 εξελέγη μέλος της Ε.Ε.Ε. και παρέμεινε μέχρι το 1961. Την περίοδο 1971 – 1974 ορίσθηκε αντιπρόεδρος της. Όπως αναφέρουν ιστορικοί της ναυτιλίας ήταν «ένας από τους οραματιστές της μεγάλης ελληνικής ναυτιλίας». Πέθανε στις 23 Ιουλίου 1987.Ο Γεώργιος Αλ. Γράτσος γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1942, και εξελέξη για πρώτη φορά στις 16 Φεβρουαρίου 1996 πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και ανέλαβε ξανά την προεδρία μετά τον ξαφνικό θάνατο του Σπύρου Αλεξανδράτου. Είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών. Σπούδασε Ναυπηγός-Μηχανολόγος στο ΜΙΤ της Αμερικής.Ο Γεώργιος Αλ. Γράτσος πιστεύει ότι «οι εφοπλιστές είναι πρωταγωνιστές στην εξωστρέφεια». Την άποψη του αυτή την στηρίζει στο εξής επιχείρημα: «Η ναυτιλία είναι εκ της φύσεώς της εξωστρεφής και παγκοσμιοποιημένη, ιδίως η Ελληνική ναυτιλία που είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο». «Ξέρουμε, πιστεύουμε και είμαστε πρωταγωνιστές στην εξωστρέφεια», επισημαίνει συχνά ο πρόεδρος του Ν.Ε.Ε.. Σ τη νέα του θητεία, έχει καταθέσει προς την ελληνική κυβέρνηση επανειλημμένες προτάσεις, υπομνήματα και μελέτες και ολοκληρωμένο σχεδιασμό,, ώστε ο Πειραιάς, να μετεξελιχθεί σε ναυτιλιακό και οικονομικό κέντρο, καθώς να ενισχυθεί η εξέλιξη όλων των λιμανιών της χώρας μας, αλλά και η δημιουργία άλλων, ως διαμετακομιστικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου, τού Ευξείνου Πόντου και των Βαλκανίων.Ο Γ. Γράτσος ωστόσο πιστεύει ότι πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα για να μπορέσει ή Ελληνική (Ελληνικής σημαίας και Ελληνόκτητη) ναυτιλία να συνεχίσει να είναι στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης και να προσφέρει το δυνατόν περισσότερα σε όφελος της Εθνικής οικονομίας. Βασικό στοιχείο, υποστηρίζει, είναι η ύπαρξη επαρκούς αριθμού κατάλληλα εκπαιδευμένων, με γνώσεις αιχμής, Ελλήνων αξιωματικών για να μην χαθεί η ποιοτική Ελληνική ναυτική τεχνογνωσία και με αυτήν, σύντομα, η ναυτιλία μας. Σήμερα, τονίζει, οι ελλείψεις καταλλήλων Ελλήνων αξιωματικών είναι ανησυχητικές και εξηγεί: «πολλοί συνάδελφοι για να κινήσουν τα πλοία τους προσανατολίζονται όλο και περισσότερο στη χρησιμοποίηση ξένων αξιωματικών. Αυτό μακροχρόνια θα βλάψει την Ελληνική οικονομία».Ο Γ. Γράτσος πιστεύει ότι «το ΝΕΕ θα μπορούσε να είναι ο πολυτιμότερος σύμβουλος της Πολιτείας για την ανάπτυξή της ναυτιλίας και έτσι να αποφευχθούν οι γνωστοί μικροπολιτικοί σκόπελοι που μαστίζουν την Ελληνική οικονομία». Επίσης υποστηρίζει ότι «ευχή όλων είναι η Ελλάδα να γίνει το οικονομικό και ναυτιλιακό κέντρο της Μεσογείου» και προσθέτει: «με «ευχές όμως αυγά δεν βάφονται. Η ναυτιλία αγοράζει υπηρεσίες. Για να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη για την Ελλάδα πρέπει οι υπηρεσίες αυτές να εξυπηρετούν τις ανάγκες της και να έχουν την απαραίτητη ποιότητα. Ατυχώς στην Ελλάδα δεν κατορθώσαμε να αναπτύξουμε, στον απαραίτητο εκείνο βαθμό, και να πείσουμε για την εδραίωση υπηρεσιών που θα χρησιμοποιούσε η ναυτιλία, όπως άλλες χώρες με μικρότερη από εμάς ναυτιλία. Δεν έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε ανταγωνιστική ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία για, ως φαίνεται, συντεχνιακούς λόγους αν και υπάρχει από παλαιότερα η υποδομή. Ας σημειωθεί ότι η θέση της Ελλάδος πλεονεκτεί στην περιοχή. Με κατάλληλα κίνητρα θα μπορούσαμε παράλληλα να αναπτύξουμε και άλλες περί το πλοίο ελαφρές βιομηχανίες».Ο Γ. Γράτσος δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στην ιστορία της ναυτιλίας και με παράπονο υποστηρίζει: «Παρ’ όλη την μακραίωνη ναυτική μας ιστορία δεν έχουμε δημιουργήσει αντίστοιχο μητροπολιτικό Ναυτικό Μουσείο το οποίο να καταγράφει και να εκθέτει για τις επόμενες γενιές την ναυτική ιστορία της Ελλάδας, και να προσελκύει το ενδιαφέρον τρίτων. Τα σημερινά εκθέματα, αλλά και οι χώροι που στεγάζονται, δεν είναι αντάξια της πρώτης ναυτιλίας του κόσμου, αλλά ούτε και της προσφοράς της στην Ελλάδα. Ο χώρος για την δημιουργία ενός τέτοιου Μουσείου έχει παραχωρηθεί εδώ και πολλά χρόνια στο Άλσος Ναυτικής Παράδοσης όπου δυστυχώς όμως, μέχρι σήμερα, υπάρχουν μόνο πλωτά εκθέματα ελλείψει χρημάτων για την ανέγερση του Μουσείου». Μιλώντας την Ημέρα του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού στις 30 Μαρτίου 2007 ο Γ. Γράτσος αναγνώρισε ότι «το Ελληνικό εμπορικό ναυτικό είναι δημιούργημα του Ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου σε συνδυασμό με την ναυτοσύνη των Ελλήνων ναυτικών». Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια και ταυτόχρονα και μια παρακαταθήκη για το μέλλον.
Ο Γιώργος Αλ. Γράτσος, ο σημερινός πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος κατάγεται από το νησί του Οδυσσέα και ως απόγονος του πολυμήχανου αυτού ταξιδευτή και θαλασσοπόρου συνεχίζει επάξια τη ναυτική πορεία του.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στο τιμόνι του ανώτερου συλλογικού οργάνου του εφοπλισμού, που στις τάξεις του περιλαμβάνει όλες τις κατηγορίες των πλοίων. Ουσιαστικά ο Γ. Αλ. Γράτσος στις δύο θητείες του στο Ν.Ε.Ε έχει αναλάβει το ρόλο του εκπροσώπου του ελληνικού εφοπλισμού και γενικότερα της ναυτιλίας. Η φωνή του και συχνά πυκνά από την αρθρογραφία του στην παραδοσιακή εφημερίδα «Εστία» θίγει, αναδεικνύει, καυτηριάζει, προτείνει λύσεις για τα θέματα της ελληνικής ναυτιλίας. Το όνομα Γράτσου είναι σχεδόν ταυτισμένο με το Ναυτικό Επιμελετήριο, αφού και ο πατέρας υπηρέτησε επί 14 χρόνια τον θεσμό της ναυτιλίας και τώρα ο γιος θα συμπληρώσει οσονούπω τα 8 χρόνια στη θέση του προέδρου.Πρόδρομος της ναυτιλιακής παράδοσης είναι ο Γεώργιος Γράτσος που γεννήθηκε το 1869. Έγινε πλοίαρχος και το 1907 μαζί με τα αδέλφια της γυναίκας του, Πολυξένης, το γένος Δρακούλη αγόρασαν έξι πλοία, στα οποία έδωσαν ιστορικά ονόματα του νησιού τους. Τα πλοία ονομάσθηκαν «Οδυσσεύς», «Μέντωρ», «Τηλέμαχος», «Πολύκτωρ», «Μήριτος» και «Λαέρτης». Το 1924, ο Γεώργιος Γράτσος, ίδρυσε δική του εταιρεία, μαζί με τα τέσσερα παιδιά του. Τον Κωνσταντίνο που γεννήθηκε το 1902 είχε ειδίκευση στα ναυτι¬λιακά και διεδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην εξασφάλιση των 100 Liberties από τους Έλληνες εφοπλιστές. Τον Πάνο, που γεννήθηκε το 1908 και ο οποίος συμμετείχε και αυτός στην οικο¬γενειακή ναυτιλιακή εταιρεία. Τον Δημήτριο που γεννήθηκε το 1904 και πέθανε το 1984. Και τον Άλκιμο.Ο Άλκιμος Γράτσος, διετέλεσε πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος επί 14 συνεχή χρόνια, από τον Ιούλιο 1963 μέχρι τον Ιανουάριο του 1977 και υπήρξε από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού εφοπλισμού μεταπολεμικά. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1907 στην Ιθάκη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και της Ζυρίχης, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Χημικής Σχολής. Διετέλεσε και αντιπρόεδρος στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ενώ συμμε¬τείχε στα διοικητικά συμβούλια της επί 22 χρόνια. Ο Άλκιμος Γράτσος, εκτός από τη ναυτιλία δραστηριοποιήθηκε και στη Βιομηχανία. Ίδρυσε τη βιομηχανία χαρουπιών ΒΙΧΑΡ. Στη διάρκεια της Κατοχής, ανέπτυξε αντιστασιακή δραστηριότητα και συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, από τον Νοέμβριο του 1941 μέχρι τον Ιανουάριο του 1942, με την κατηγορία ότι «υπέθαλψε στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Αθωώθηκε από το Στρατοδικείο και αποφυλακίσθηκε. Το 1950 εξελέγη μέλος της Ε.Ε.Ε. και παρέμεινε μέχρι το 1961. Την περίοδο 1971 – 1974 ορίσθηκε αντιπρόεδρος της. Όπως αναφέρουν ιστορικοί της ναυτιλίας ήταν «ένας από τους οραματιστές της μεγάλης ελληνικής ναυτιλίας». Πέθανε στις 23 Ιουλίου 1987.Ο Γεώργιος Αλ. Γράτσος γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1942, και εξελέξη για πρώτη φορά στις 16 Φεβρουαρίου 1996 πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και ανέλαβε ξανά την προεδρία μετά τον ξαφνικό θάνατο του Σπύρου Αλεξανδράτου. Είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών. Σπούδασε Ναυπηγός-Μηχανολόγος στο ΜΙΤ της Αμερικής.Ο Γεώργιος Αλ. Γράτσος πιστεύει ότι «οι εφοπλιστές είναι πρωταγωνιστές στην εξωστρέφεια». Την άποψη του αυτή την στηρίζει στο εξής επιχείρημα: «Η ναυτιλία είναι εκ της φύσεώς της εξωστρεφής και παγκοσμιοποιημένη, ιδίως η Ελληνική ναυτιλία που είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο». «Ξέρουμε, πιστεύουμε και είμαστε πρωταγωνιστές στην εξωστρέφεια», επισημαίνει συχνά ο πρόεδρος του Ν.Ε.Ε.. Σ τη νέα του θητεία, έχει καταθέσει προς την ελληνική κυβέρνηση επανειλημμένες προτάσεις, υπομνήματα και μελέτες και ολοκληρωμένο σχεδιασμό,, ώστε ο Πειραιάς, να μετεξελιχθεί σε ναυτιλιακό και οικονομικό κέντρο, καθώς να ενισχυθεί η εξέλιξη όλων των λιμανιών της χώρας μας, αλλά και η δημιουργία άλλων, ως διαμετακομιστικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου, τού Ευξείνου Πόντου και των Βαλκανίων.Ο Γ. Γράτσος ωστόσο πιστεύει ότι πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα για να μπορέσει ή Ελληνική (Ελληνικής σημαίας και Ελληνόκτητη) ναυτιλία να συνεχίσει να είναι στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης και να προσφέρει το δυνατόν περισσότερα σε όφελος της Εθνικής οικονομίας. Βασικό στοιχείο, υποστηρίζει, είναι η ύπαρξη επαρκούς αριθμού κατάλληλα εκπαιδευμένων, με γνώσεις αιχμής, Ελλήνων αξιωματικών για να μην χαθεί η ποιοτική Ελληνική ναυτική τεχνογνωσία και με αυτήν, σύντομα, η ναυτιλία μας. Σήμερα, τονίζει, οι ελλείψεις καταλλήλων Ελλήνων αξιωματικών είναι ανησυχητικές και εξηγεί: «πολλοί συνάδελφοι για να κινήσουν τα πλοία τους προσανατολίζονται όλο και περισσότερο στη χρησιμοποίηση ξένων αξιωματικών. Αυτό μακροχρόνια θα βλάψει την Ελληνική οικονομία».Ο Γ. Γράτσος πιστεύει ότι «το ΝΕΕ θα μπορούσε να είναι ο πολυτιμότερος σύμβουλος της Πολιτείας για την ανάπτυξή της ναυτιλίας και έτσι να αποφευχθούν οι γνωστοί μικροπολιτικοί σκόπελοι που μαστίζουν την Ελληνική οικονομία». Επίσης υποστηρίζει ότι «ευχή όλων είναι η Ελλάδα να γίνει το οικονομικό και ναυτιλιακό κέντρο της Μεσογείου» και προσθέτει: «με «ευχές όμως αυγά δεν βάφονται. Η ναυτιλία αγοράζει υπηρεσίες. Για να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη για την Ελλάδα πρέπει οι υπηρεσίες αυτές να εξυπηρετούν τις ανάγκες της και να έχουν την απαραίτητη ποιότητα. Ατυχώς στην Ελλάδα δεν κατορθώσαμε να αναπτύξουμε, στον απαραίτητο εκείνο βαθμό, και να πείσουμε για την εδραίωση υπηρεσιών που θα χρησιμοποιούσε η ναυτιλία, όπως άλλες χώρες με μικρότερη από εμάς ναυτιλία. Δεν έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε ανταγωνιστική ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία για, ως φαίνεται, συντεχνιακούς λόγους αν και υπάρχει από παλαιότερα η υποδομή. Ας σημειωθεί ότι η θέση της Ελλάδος πλεονεκτεί στην περιοχή. Με κατάλληλα κίνητρα θα μπορούσαμε παράλληλα να αναπτύξουμε και άλλες περί το πλοίο ελαφρές βιομηχανίες».Ο Γ. Γράτσος δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στην ιστορία της ναυτιλίας και με παράπονο υποστηρίζει: «Παρ’ όλη την μακραίωνη ναυτική μας ιστορία δεν έχουμε δημιουργήσει αντίστοιχο μητροπολιτικό Ναυτικό Μουσείο το οποίο να καταγράφει και να εκθέτει για τις επόμενες γενιές την ναυτική ιστορία της Ελλάδας, και να προσελκύει το ενδιαφέρον τρίτων. Τα σημερινά εκθέματα, αλλά και οι χώροι που στεγάζονται, δεν είναι αντάξια της πρώτης ναυτιλίας του κόσμου, αλλά ούτε και της προσφοράς της στην Ελλάδα. Ο χώρος για την δημιουργία ενός τέτοιου Μουσείου έχει παραχωρηθεί εδώ και πολλά χρόνια στο Άλσος Ναυτικής Παράδοσης όπου δυστυχώς όμως, μέχρι σήμερα, υπάρχουν μόνο πλωτά εκθέματα ελλείψει χρημάτων για την ανέγερση του Μουσείου». Μιλώντας την Ημέρα του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού στις 30 Μαρτίου 2007 ο Γ. Γράτσος αναγνώρισε ότι «το Ελληνικό εμπορικό ναυτικό είναι δημιούργημα του Ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου σε συνδυασμό με την ναυτοσύνη των Ελλήνων ναυτικών». Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια και ταυτόχρονα και μια παρακαταθήκη για το μέλλον.
Subscribe to:
Posts (Atom)